Pagina's

zaterdag 17 december 2016

Rond de feestdagen

Belofte maakt schuld, ik had een belofte gedaan, dus is er een schuld ontstaan, die ik bij deze inlos.
Ik was tijdens de laatste nieuwsbrief lekker aan het knutselen met een kraanwagen, Takel, die de cadeautjes in Oudorp zou bezorgen, dat is gelukt!
Ik blijf het leuk vinden, die surprises, de eerste maakte ik toen ik geloof ik een jaar of tien was, we waren met zijn zessen thuis en ik had voor ieder een surprise gemaakt inclusief voor mijzelf, samen met een ouder buurmeisje. Zij had uit de school geklapt en mijn vader had voor mij ook een surprise gemaakt, ik kreeg er dus twee! Ik heb er nog heel wat op de foto, of liever gezegd op de dia's staan, wellicht iets voor de volgende aflevering
Als je éénmaal bezig bent moet het steeds mooier worden, koplampen die branden, zwaailicht op het dak en cbine verlichting. Marianne maakte een mooie Piet op het juiste formaat en zo kreeg Takel steeds meer details. De computer, wat een machtig hulpmiddel bij het fröbelen, het juiste voorbeeld, de juiste kleuren, een wielbakje tekenen als vroeger op de bouwplaten, in elkaar vouwen en lijmen, alles is zo gefikst.
Dan 5 december, Oudorp, bij Barbara en Edwin, we arriveerden bijna gelijk met Zaandam en in de keuken was men al druk bezig om van alles voor te bereiden voor de inwendige mens.
Maarleen had voor bij de koffie een mooie taart gemaakt, de soepkommen, die bij dit feestje horen waren uit de kast gekomen en de bak snert, geproduceerd in De Waard werd opgewarmd. Maar ook de worstjes voor de kinderen, warme chocolademelk en de andere soep kregen alle aandacht. Voor we aan de pakjesavond beginnen wordt er eerst gegeten en dan moet er gezongen worden. 
Dan............. in eens, een knipperlicht in de garage!! De jongens waren voor het eten al in de garage wezen kijken, voorgaande jaren had Piet daar ook het een en ander achtergelaten. Maar nu met dat knipperlicht, moest er toch maar eens op onderzoek uitgegaan worden, zij het voorzichtig in eerste instantie. De grootste monden krijgen op zo'n moment het kleinste hartje.
De zak met cadeautjes en Takel werden naar binnen gereden en de details konden eens goed bekeken worden. En toen kon het uitpakken beginnen.
Plaatjes vertellen het beter dan een hele hoop woorden. De oehssss en aaaahsssss waren niet van de lucht, Wouter houdt van knopjes en geluidjes, Thomas een mooi boek en een springbal.  Femke had al heeel lang een pijl en boog gevraagd en kreeg een superding. Maar ook Stijn werd verblijd met een super step.
Deze plaatjes zijn bijna zwart-wit en wellicht iets onscherp, het zijn beelden uit de film die ik maakte. Er moest natuurlijk e.e.a. uitgeprobeerd worden.
De kinderen gingen naar bed, Femke mocht de hele avond opblijven en kreeg de taak de cadeaus voor de ouderen uit te zoeken, want natuurlijk hebben de ouders ook pakjesavond.
Mooie gedichten, mooie cadeaus, lekker eten en drinken, ik kan bijna niet wachten op volgend jaar!!
Marleen heeft voorzichtig de surprises weer in de week gelegd, wie weet dat dat er volgend jaar ook weer aan toegevoegd wordt.

maandag 28 november 2016

Sint Maarten, Kleinkinderen, Sinterklaas, Druk(kerij) en Treintjes

De titel zegt het al, dit keer een Nieuwsbrief met allerlei verschillende items. Alhoewel verschillend, ik geloof dat ik aan bijna alle onderwerpen al eens een aflevering heb geweid.
Elf november is de dag, dat ik mijn moeder pesten mag.
Sinter de Maarten wat is het koud, geeft mij toch een stukkie hout, een ieder die in het Noordhollandse gewoond heeft kent ze wel, de schooi-liedjes van Sint Maarten, als het donker wordt met de zelf gemaakte lampion de deuren langs en hopen op tassen vol snoep. Oudorp, Thomas en Wouter gingen met Edwin op pad en zongen uit volle borst, maar ook in Zaandam werd gelopen, Femke met een hele groep vriendinnen en Stijn met zijn vriendinnetje. De buit was groot, daar kunnen ze nog lang van snoepen.
De kleinkinderen blijven sowieso een zeer gewild onderwerp, we hebben ze in november alle vier weer te logeren gehad. Ik zeg wel alle vier, maar dit keer waren het er vijf, want ook die vijfde vroeg zijn aandacht aan opa.
Eerst kwamen Wouter en Thomas uit Oudorp en die namen een extra logé mee, Wouter had van de kinderopvang "Puk" te logeren en vroeg of hij mee mocht naar Oma en Opa. Er zat wel een maar......... aan, Opa moest een verslag in het dagboekje van Puk schrijven. Nou dat was geen punt, Opa heeft tijd zat, is tenslotte gepensioneerd, alhoewel in de titel staan die twee haakjes niet voor niets.

 Het was het weekend dat Sinterklaas in het land kwam, dus de hele familie inclusief Puk voor de televisie. Om zeven uur moest de schoen gezet worden, maar we hadden een probleem, geen schoorsteen op het appartement. Daar had Thomas een oplossing voor: Zwarte Piet heeft een ring en als hij daarmee drie keer op een deur tikt, gaat die vanzelf open. Dus de schoenen werden bij de deur gezet en er werd uit volle borst gezongen. Puk deed niet mee, want die kende de liedjes nog niet.
De volgende morgen, we mochten uitslapen tot half acht, moesten ze natuurlijk bezig gehouden worden, het was wat koud om naar buiten te gaan.
 Dus de doos met "Klics" te voorschijn, maar wat moeten we maken? Opa had wel een idee: een pop, zo groot als Wouter!!
Eerst alle kubusjes van de vorige keer uit elkaar halen en toen klikken heen. Thomas kon goed helpen en hij had al snel door hoe je kokers kon maken voor de armen en benen. Wouter kon bij Oma terecht voor een boekje lezen, ze kennen ze zowat uit het hoofd, maar er moet toch voorgelezen worden.
Thomas, een kind van deze tijd, is al blij als hij met een "schermpje" bezig kan zijn, tablet, spelcomputer, lap-top of tv, hij heeft voor alles interesse en aandacht. Een spelletje op de lap-top, dan wel de hoofdtelefoon op, anders worden we gek van de piepjes en andere geluidjes en hoort Wouter Oma niet meer voorlezen.
Een week later waren Femke en Stijn aan de beurt, Marleen kwam ze vrijdagmiddag brengen, Ook die moesten de schoen zetten, ook Femke deed mee, want er moest natuurlijk weer gezongen worden voor de Sint. 
Zaterdagochtend mooi weer dus naar buiten, hoe groot ze ook worden, voor het speelterreintje beneden zijn ze nooit te oud.
Met het jaar worden de trucjes ingewikkelder en de spelletjes wilder. Stijn heeft dan wel een grote mond maar toch een klein hartje, het gaat hem soms te wild! 
Stijn mocht nog een nachtje logeren, want Opa kon dan oppassen, om een uur of vier kwam Marleen langs, die ging zaterdagavond met Oma en Femke naar een uitvoering van Barbara met haar Harmonie orkest in De Vest. Stijn had nog een hele zondagochtend om met de dominosteentjes te spelen. Het is toch wel fijn als je ze alleen hebt, ze hebben dan niemand om mee te ruziën. 
Ik doe tussendoor ook nog vrijwilligerswerk voor de kerk, samen met mijn maatje Wim doen we al het drukwerk, één keer per maand zo'n 1000 kerkbladen drukken en iedere week zo'n 400/500 liturgieën. Het lease contract was afgelopen en we kregen een nieuwe machine. In mei ben ik al wezen uitzoeken bij Ricoh in Den Bosch. De aflevering ging niet echt lekker en de instructie was jammerlijk slecht. Ook hier kwam Murphy om de hoek kijken, de account manager lag in het ziekenhuis.
Dus veel zelf uitzoeken, nu is zo'n apparaat op zich al een computer, veel kunnen we met de computer regelen, maar ook de knopjes, wat zeg ik, knopjes? De bediening gaat via een tablet met veegschermen en alles wordt uitgelegd in een handleiding van 270 pagina's. Nu hebben wij normaal gesproken vaste items zoals: Kerkblad drukken, liturgieboekjes A5 drukken, mededelingen A5 drukken, maar ook voor de ouderen die minder goed zien de boekjes en mededelingen vergroten naar A4 en natuurlijk het gewone kopiëren. Daar heb ik allemaal handleidingen voor gemaakt, zodat als een ander eens moet invallen ze weten hoe te werk te gaan. Dus afgelopen weken heel wat uurtjes in de kerk doorgebracht om foto's te maken en schermafdrukjes van de lap-top. Maar wel heel erg leuk werk, die interesse van Thomas voor schermpjes heeft hij niet van een vreemde!!
Maar ook voor ontspanning wordt gezorgd, in Broek op Langedijk, een buurgemeente van ons, zit een model-spoorbaan-club die zaterdag open dag had. Ik ben er een paar jaar geleden eens geweest en heb mijn ogen uitgekeken!
Op de telefoon wat plaatjes geschoten, maar ook op de site van de club is veel te zien.
http://www.spoorgroepzwitserland.nl/VSZSITE/index-nl-nw.htm


En zoals jullie op de foto zien, begon het bij mij ook weer te kriebelen. Sint is in aantocht en alhoewel wij geen surprises meer maken verwachten de (Klein)kinderen toch wel iets bijzonders. Een grote stoomboot met pakjes, of een ruimte-Piet die pakjes brengt. Als het klaar is zien jullie het resultaat wel in het Nieuwsblad. Ik ga de boel gauw uploaden, dan kan ik weer met de handjes gaan friemelen.
Rest mij jullie een gezellige Sint toe te wensen en tot de volgende keer.

maandag 17 oktober 2016

8 october

Wie heeft van Alkmaar niet gehoord?
Van ‘t strijden aan de Friese poort
Voor meer dan zes maal vijftig jaren?
Voor meer dan zes maal vijftig jaren,
Toen Spanje’s lust naar Hollands bloed
Beteugeld werd door Alkmaars moed
Die doodsangst joeg in ‘s vijands scharen.
Die doodsangst joeg in ‘s vijands scharen.
Dat leert g’ uit ‘s Lands Historie:
Van Alkmaar de Victorie.
Dat leert g’ uit ‘s Lands Historie:
Van Alkmaar de Victorie.
Dit is net zo iets als het Leids ontzet en Den Briel, een nationale feestdag (week) in Alkmaar. De hele week bijeenkomsten, maar de meest publiektrekkende zijn de lampionnenoptocht op 7 oktober en natuurlijk 8 oktober met kermis, optreden orkesten, de kinderoptocht en de grote optocht. Laten we het maar chronologisch afwerken, dus eerst de lampionnenoptocht. Alle basisscholen sturen de groepen 3 en 4 er naar toe, dus Thomas mocht meelopen en de familie dus kijken.
Nou niet alleen familie, ook de fitness-collega's van Oma en Opa kwamen naar de kleinkinderen kijken en hadden een "private-place". Er liepen vele muziekkorpsen mee, o.a. het Trompetterkorps van Alkmaar, dat wist zoveel "herrie" te weeg te brengen dat Woutertje het er niet mee eens was! Het duurde lang, maar eindelijk De Regenboog uit Oudorp in zicht. En ja, hoor, netjes hand in hand, daar was Thomas. We hebben nog geprobeerd op een andere plek ze weer te zien, maar het was zo druk daar, dat we achteraan stonden en alleen nog Thomas konden roepen, hij zag ons niet in die mensenmassa.
Dan de volgende dag, zaterdag, Marleen kwam om een uur of elf met Femke en Stijn op de koffie, zij wilden naar de Grote Optocht. Op één van de praalwagens reed een vriendinnetje van Femke mee. Tegen enen gingen we richting Alkmaar waar Barbara met het harmonieorkest een open lucht concert gaf.
De jongens hadden in tegenstelling tot Wouter, het snel gezien, die wisten dat er ook een opblaas-speel-ding was en waren dus zo vertrokken en Opa mee voor de film.
Bij terugkomst bij de harmonie waren ze bijna klaar en werd het tijd om een plekje voor de Grote optocht te zoeken en uit te kijken naar de Sound of Music. Nou dat kon niet missen, maar waar was nu het vriendinnetje? Nou dat was een poppenspeelster achter op de wagen boven de poppenkast.
Er waren hele mooie wagens bij en natuurlijk weer heel veel muziekkorpsen in alle soorten en maten. En natuurlijk was het voor Wouter weer een verschrikking, al dat geluid: PATS BOEM KLEDDER!!!!
Het thema was dit jaar "Musicals" dus probeer ze maar te raden.


Opa had onderhand platvoeten, de (klein)kinderen wilde nog even naar de kermis om Poffertjes te eten, dus Opa en Oma hebben de bus maar opgezocht om in De Waard de beentjes op tafel te leggen en een borreltje te nemen. Woensdag hadden wij namelijk ook weer een verrassing op stapel staan: er moest nodig weer een vrije reis gemaakt worden anders zou hij verlopen en dat zou zonde zijn. Wim, onze vriend uit Leusden was jarig en zat in Zoutelande, Zeeland, dus ik gekeken of we hem met het openbaar vervoer konden verrassen. Nou dat ging, met de auto naar Alkmaar Noord, met de trein om 9:06 naar Middelburg, met de bus naar Zoutelande en nog een kwartiertje lopen, totaal 4,5 uur heen.
Het was voor Wim een complete verrassing!! We zijn nog even het dorp en de boulevard doorgelopen en natuurlijk getoost op de jarige. Om een uur of vijf zijn we gaan pannenkoeken eten bij Bram en om zeven uur hebben Marjan en Wim ons in Vlissingen op de trein gezet. Moe, maar voldaan waren we voor middernacht weer in De Waard.
Dat was het weer voor deze keer, tot de volgende aflevering.

maandag 19 september 2016

Wederom Wekerom

Na het weekje Wekerom, dat wij in juli hadden, zijn we op herhaling geweest en het was geen slechte herhaling met ziekte e.d. zoals in juli plaatsvond.
Een onderwerp, dat hieraan vooraf ging was de verhuizing van mijn schoonmoeder naar een verpleeghuis. Dus veel regelen, adreswijzigingen versturen, de verhuizing natuurlijk, het leegruimen van haar oude huisje, opzeggingen van huur, gas en licht. En ook het gaan wonen in een verpleeghuis had nogal wat voeten in de aarde zowel voor schoonmama als voor ons als mantelzorgers.
8 september, de verjaardag van Marianne zat er ook nog aan te komen na al die drukte, dit jaar viel dat op donderdag, dus de kleinkinderen naar school, schoonzoons moesten werken, dus gezocht naar een andere oplossing:
Op woensdag naar 'De Bolle Buik', zeer toepasselijke naam voor opa Langelaar. Eerst koffiedrinken met zelfgemaakte boterkoek van Femke en toen naar de speeltuin, prachtig weer dus zwembroek mee! Er is nog een oud liedje over de speeltuin, een tand door de lip en nog meer narigheid. Dat gebeurde bij ons niet maar voordat het eerste uur om was, liep Stijn al met open blaren in zijn hand van het apenkooien en had Thomas zijn wang en kin openliggen van een val op de betonnen fundering. Maar ze hadden het geweldig naar het zin, met Oma een rondje midgetgolf, onder de waterparaplu en natuurlijk de ouderwetse speeltuin met glijbaan waarvan je af moet op een jute zak. 
Om een uur of zes kwamen de schoonzoons en hebben we heerlijk één of meerdere pannenkoeken, met allerlei ingrediënten genuttigd.
De volgende dag, de verjaardag van Marianne gevierd met haar moeder in het verpleeghuis te Haarlem en door naar Wekerom om met een diepe zucht in de prachtige tuin van Dik en Dirkje vakantie te vieren. We waren er wel aan toe!!!
's-Avonds uit eten met mijn broer en zusters met aanhang op de Ginkelsche heide bij juffrouw Tok. Zij wonen allen in Ede en Veenendaal dus spreken we niet zo heel vaak.
Vrijdag met de auto naar Voorthuizen, waar we op de fiets stapten naar Nijkerk, naar het Veronica museum. Oude tijden herleven met de tunes van Veronica, foto's van medewerkers van het eerste uur zoals Barend en van Dorp (wisten jullie dat?) De oude studio's nagebouwd, een film over het schip Veronica en dat alles onder het genot van de programma's uit die tijd. Toen nog even een bakkie doen bij Joop en Dina, vrienden van mijn ouders. Tussendoor nog even een band geplakt.
Zaterdag de binnenband vervangen, hij bleef lekken, en in de middag even naar De Hucht. De camping waar het bloggen eigenlijk is begonnen.
Zondag een herhaling van een dagje Pampus, nee niet naar Pampus, maar met onze vrienden op de fiets via Lunteren naar Ede, voor een een bakje koffie of een ijsje bij Bernardo en via de Koeweg weer terug naar Wekerom.
Maandag naar Bennekom fietsen naar tante Joop, een zuster van mijn vader en over de Ginkel en Mossel weer naar ons tijdelijk verblijf. Marianne had een lunchbon gekregen voor een lunch op het Kerksplein in Ede dus eerst daar heen, maar pech het restaurant was gesloten op maandag, dus maar lunchen in Bennekom.
Dinsdag kregen we vrienden uit Zwolle, vroegere kampeerders van camping De Hucht. Hij is erg ziek geweest en dus een heerlijk relaxt dagje in het zonnetje in de tuin.
Woensdag, weer fietsen, eerst naar Ede voor een heerlijke lunch op het Oude Kerkplein en toen via de Koeweg naar Otterlo, Harskamp voor de bezichtiging van de nieuwe woning van Everine en Wilco, een dochter van Dirkje.
Donderdag, eerst met de auto via Barneveld naar zuster Eef, alwaar we op de fiets zijn gestapt voor een fietstocht, door Rob uitgezet, door een stukje Betuwe. Prachtige tocht en een gezellige 'babbeldag'.
Vrijdag, schoonmaken en na thuiskomst van Dik en Dirkje via Lelystad en Enkhuizen weer richting De Waard.
Veel dingen die we in juli van plan waren zijn nu wel aan de orde gekomen en alhoewel de week vol activiteiten zat zijn we heerlijk uitgewaaid en bijgekomen van een hectische tijd die hieraan vooraf ging.

zaterdag 20 augustus 2016

Zoutelande

Weer een plaatsnaam, na het noorden, Groningen en het centrum van het land, Wekerom nu naar het zuidwesten, Zoutelande op Walcheren. Alhoewel de aanleiding eigenlijk weer begon in het centrum van het land, Driebergen.
We gaan terug naar het jaar 1966 en wel naar dinsdag 16 augustus naar een adres Hydeparklaan 9 te Driebergen. Daar kwamen twee jonge dames van rond de achttien hun stage lopen in het kinderkolonie Hudighuis. Wellicht omdat ze beide Marjan en Marianne heetten klikte het meteen. Marjan had verkering met Wim uit Utrecht en Marianne was vriendin van mijn zuster en wij kregen eind 1966 verkering. Begin 1967 had ik haar met de trein een aantal malen bezocht in het Hudighuis (zie de blauwe lijn op de kaart), maar dat was een hele onderneming, ik woonde, evenals Marianne in Haarlem en het Hudighuis lag midden in de natuur.
Op 29 april laadde ik mijn kampeerspulletjes op de Sparta bromfiets en reed naar Het Grote Bos een camping aan de overkant van het Hudighuis. Een prachtige rit via Hoofddorp, Aalsmeer, langs De Vecht naar De Bilt en door naar Driebergen, ik reed er precies drie uur over. Op de camping mijn tentje opgezet en ik kreeg in de nacht een fikse onweersbui  te verduren. De directrice van het kinderhuis vroeg aan Marianne of ik in het tentje lag, wat zij bevestigde.
Zij vond dat zo zielig, dat ik in het vervolg mijn tentje mocht opzetten in de tuin van het kinderhuis en de spullen opslaan in de schuur, zoals je op bovenstaande foto ziet ECHT IN DE NATUUR.
Als de dames een paar uurtjes vrij waren kwam Wim op de Zündap en gingen we met zijn viertjes op stap, mijn tentje was dan ter beschikking van andere stelletjes die wat privecy wilden. Regelmatig kreeg ik een ontbijtje op bed gebracht in mijn tentje, daar stond natuurlijk wel een tegenprestatie tegenover, afdrogen van een fikse vaat.
Eind van de zondag was het tentje afbreken en opbergen in het schuurtje en drie uur terug naar Haarlem. Toen de stage in augustus 1967 over was bleven Marian, Marjan, Wim en Gert vrienden, en dat zijn ze nu, vijftig jaar later, nog!!
Marianne is in de oude foto's en dia's gedoken en van die plaatjes heb ik een mooi fotoalbum gemaakt over die vijftig jaar vriendschap.
Nu komt dan eindelijk de titel van deze aflevering in beeld, Zoutelande. Wim zijn familie heeft al zo'n 100 jaar een huisje de Distel in de familie en dat staat in Zoutelande op Walcheren. Zelfs nog voor ons trouwen in 1970 gingen we daar al met zijn viertjes op vakantie heen.
Maar door de jaren heen zijn we vaker daar geweest, als we in het huisje zaten en je hoorde: Boem....Boem....Boem....., was het de dijk oprennen om te kijken hoe groot de boot was die langs kwam varen, ze varen daar een paar honderd meter uit de kust langs. Marjan en Wim zaten daar nu ook weer een paar weken en het leek ons leuk de albums daar in augustus 2016 te gaan overhandigen en te drinken op dit jubileum. Na de verhuizing van mijn schoonmoeder naar een verpleeghuis waren we toe de boel uit de kop te laten waaien op de dijk van Zoutelande, dus na een telefoontje vorige week zaterdag via de eilanden afgereisd naar Walcheren. Naast een lege kop kregen we prachtig weer, met veel wind zodat de zorgen richting Zeeuws-Vlaanderen waaiden.
Voor het eerst in twintig jaar heb ik weer in zee gezwommen en dat leverde een prachtige rode buik, benen en hoofd op en dat zal wel weer vervellen worden de komende dagen, de brand is er gelukkig uit. We hebben ook nog even getoost op het strand, want daarvoor hadden we tenslotte de reis ondernomen.
Woensdag zijn we weer richting De Waard gegaan om ons weer met de dagelijkse beslommeringen bezig te gaan houden. Alhoewel........... dagelijkse beslommeringen? Donderdag gingen we weer richting Haarlem, naar mijn schoonmoeder, in haar oude huisje stond in de tuin een verwaarloosde cactus. Je moet kennelijk zo met ze omgaan want hij had me toch een mooie bloem, die wil ik jullie niet onthouden.
Schoonmama vond dat hij een beetje zielig hing, de bloem dan, en wilde hem rechtop zetten, maar een cactus is een weerbarstige plant en dacht: Liever een gebroken dan een rechte steel! Dus nu staat de bloem in een vaasje water.
Dat was het nieuws van de laatste week, ik sluit af met een groet aan allen en tot de volgende keer.

maandag 25 juli 2016

Wekerom

Dit zou een verslag worden van een weekje Wekerom dat helemaal was vol gepland, maar planning en realiteit, daar kan nog al eens een groot verschil in zitten. De week was zo vol, dat we besloten de fietsen thuis te laten, erf bleef zegge en schrijven één dag over om te fietsen.
Eerst de planning:

  • Vrijdagavond, de fietsen uit logeren brengen in Oudorp, onze vrienden uit 't Harde zouden een paar dagen in ons huis verblijven en de berging is te klein voor vier fietsen.
  • Zaterdag, eerst naar de kerk voor het maken van drukwerk, dan inpakken en wegwezen richting Zaandam, de verjaardag van Stijn onze kleinzoon. In de loop van de middag naar Wekerom, er moesten nog boodschappen gedaan worden.
  • Zondag, in de loop van de dag zou Marleen de kleinkinderen, Stijn en Femke, brengen die twee dagen zouden logeren.
  • Maandag, met de kinderen naar een waterplas of zwembad, in de loop van de middag zou Marleen de kinderen weer ophalen.
  • Dinsdag, met de vriendenkring, zie vorige aflevering, een dagje naar Pampus.
  • Woensdag, onze vrienden uit Zwolle op bezoek en wellicht een bezoekje aan de camping De Hucht, waar we samen heel wat jaartjes vertoefd hebben.
  • Donderdag, op familiebezoek in de omgeving, zou in principe op de fiets gebeuren. 's-avonds met mijn broer en schoonzus uit eten bij Juffrouw Tok.
  • Vrijdag, gasthuis op orde brengen, inpakken en weer richting Heerhugowaard. 
Jullie zien: een goed gevuld weekje met alleen maar leuke dingen, echter......................
het zou allemaal anders lopen.
Marianne, die de week ervoor flink ziek was en weer aan het opknappen was, kreeg weer last van haar bronchiën en ik ging zaterdagavond gezond naar bed maar lag rond middernacht te klapperen van de koorts in mijn bed en liep de volgende morgen mijn kop leeg met sn........!!!!!
Nu kun je beter ziek zijn in Wekerom dan op een heet appartement in De Waard, hier hebben ze een prachtige tuin, weinig wind en heerlijke zitjes om ziek te zijn, alhoewel je natuurlijk liever loopt te dansen door zo'n tuin!!!!
De kinderen kwamen en Marleen ging door de polder naar haar werk in Grootebroek.
Marianne is in de loop van de avond nog even met de jongens naar het speeltuintje geweest.
En daarna naar een poedelplasje achter het Dorpshuis. Femke is al heel gelukkig als er een stapel Donald Duckies is. De maandag werd met gepaste rust in de tuin doorgebracht, Stijn bouwde met Clicks, samen hebben ze diverse keren Monopoly gespeeld, heel modern trouwens afrekenen gebeurde met een creditcard i.p.v. met geld. Na het avondeten is de familie weer vertrokken richting Zaandam.
Wij hebben de vriendenclub opgebeld dat een bezoek aan Pampus er niet in zat: wij lagen voor Pampus. Het was erg jammer, we hadden ons er erg op verheugd en voorpret gehad Marianne had voor de dames tasjes gekocht en die opgeleukt, we hebben ze maar per post verstuurd en kregen ook post terug.
Maar ook al valt onze vriendenclub onder de noemer 'ouderen', ook zij sturen foto's via de moderne media. Ik vind eigenlijk dat wij er ook op moesten staan, maar ja, het is niet anders.
Woensdagmorgen, duf als een konijn opgestaan, ben ik even naar Ede gereden om een bakkie te doen bij mijn broer en het etentje bij juffrouw Tok af te zeggen. Als je lekker wilt gaan eten moet er wel plek zijn en niet alle ruimte gevuld met, je-weet-wel. De vrienden uit Zwolle konden ook niet komen wegens ziekte daar, zij hadden afgebeld dus dat hoefden wij niet te doen. De rest van de dag de Tour geluisterd en de finish natuurlijk gekeken, ook alle andere dagen is dat vanzelf sprekend aan de orde gekomen.
Donderdagmorgen zijn we nog even bij een zuster van mijn moeder geweest, tante Eef, geboren 1-3-1914, dus nu 102 jaar oud.We gaan daar ieder jaar naar toe en we vonden dat we dat niet over konden slaan.
Iedere avond kwart voor tien kijken naar het uitvliegen van de vleermuizen. In de spouw van de buren zaten wel dertig vleermuizen, die via de open stootvoeg in de spouw hun verblijf verlieten, dus wel angstvallig alle deuren en ramen gesloten gehouden. Maar.....donderdagavond vond ik er één tegen de muur in de berging. Ik heb hem met een theedoek gevangen, hij bleef netjes zitten, ik geloof dat hij dood was, wellicht van verdriet omdat hij achtergelaten was. Donderdagavond is er geen vleermuis meer uitgevlogen en het was Marianne al opgevallen dat er woensdagavond ook maar een paar uitkwamen.
De vrijdag is wel volgens de planning verlopen, we wilden via de polder huiswaarts keren om de vakantiedrukte te omzeilen. We zijn alleen nu niet via Harderwijk de polder ingegaan, maar via 't Harde, Gep had nog steeds een verjaardagscadeautje te goed en dat zijn we wezen brengen en een bakkie thee c.q. koffie is ook goed voor de keel als je veel over Pampus hebt te vertellen.
We zijn al weer helemaal in het ritme, alhoewel de kop nog vol zit en het lijkt of ik met een emmer water van 10 liter op mijn hoofd loop, maar dat gaat ook wel over voor ik een meisje word. Een hartelijke groet uit Heerhugowaard.

zaterdag 18 juni 2016

Juni

De maand juni is bij ons over het algemeen een drukke maand, waarover veel valt te schrijven, maar ik wil nog even terugkomen op de maand mei. Ik heb toen uitgebreid geschreven over Noord Groningen, waarbij ik de kerk in Zeerijp noemde, waar we voor het eerst in 70 jaar waren, niet wetende dat we die kerk binnen drie weken weer zouden bezoeken. Nu was de rede minder mooi, de moeder van onze vriendin was overleden en werd vanuit die kerk begraven. De kerk waar onze vriendin gedoopt is zal nu nog langer in onze herinnering blijven.
Juni begon met de verjaardag van mijn schoonmoeder, deze keer klein gevierd in haar eigen huisje, ze is 92 jaar geworden en kan de drukte niet meer zo goed hebben. De hele dag door een paar mensen is beter dan in twee uur 30 mensen.
Dan krijgen we het weekend van 12 juni, eerst naar Wekerom op de Veluwe, naar een nicht van mij, die zelf kaarten maakt en verkoopt voor de kerk.

Marianne doet bezoekwerk voor onze kerk en heeft vaak passend kaarten nodig om te versturen, zij koopt ze dan bij mijn nicht, van de kerk, voor de kerk zullen we maar zeggen.
Toen onder de rook van Kootwijk een boterhammetje eten op een bankje tussen bos en heide. En omdat we nog wat vroeg waren om in 't Harde te arriveren eerst naar Ampies berg. Een tuinman die in Oostenrijk op vakantie was, de bergen zag en dacht:"Dat ga ik ook maken!" Hij woont tussen Nunspeet en 't Harde aan de Bovenweg, naast de begraafplaats, een bezoek waard!!

Bergen met watervallen, vijvers, prachtige bloemen, een genot om hier een kopje koffie te drinken en over de paadjes te slenteren. Geniet van de foto's.

De kleuren, maar ook de verschillende kleuren groen van bomen, struiken maar ook hele grote rabarberbladen.

Ik zou de hele Nieuwsbrief hiermee kunnen vullen, maar ik volsta met een link naar YouTube en zijn website:
https://www.youtube.com/watch?v=O0ceiGuvVuU
http://www.ampiesberg.nl/
De mensen die vroeger het dagboek van de camping lazen zal dit wel bekend voorkomen.
Na een uurtje de tocht naar 't Harde voortgezet, waar we na een uurtje babbelen achter de pc geklommen zijn om vriend André de geheimen van de computer iets duidelijker te maken. Een spelletje Keezen zat er toen jammer genoeg niet meer in.
De volgende dag was André jarig, dus na een goede nacht op zolder was het feest vieren, het was een beetje kwakkelend, naar binnen, naar buiten en toch weer terug. Toen we in de loop van de middag via Lelystad Enkhuizen weer op huis aan reden, gingen de sluizen boven echt open!!
Wat ook in het water viel, maar dan figuurlijk, was mijn verjaardag, de nog laatste in leven zijnde zuster van schoonmama was overleden en werd 15 juni begraven, dus mijn verjaardag op het laatste moment verschoven naar donderdag, de enige vrije dag voor beide dochters die in de zorg werken. Toen we in de loop van de middag op 15 juni van de crematie terugkwamen was er wel een berg post en hebben we nog wel even een glaasje op mijn gezondheid gedronken en de taarten die Marleen gebakken had voor

mijn verjaardag geproefd. Ze waren heerlijk en dat kon een ieder de volgende dag bevestigen.
We verwachtten niet veel visite, mijn broer en zus zaten in Frankrijk, de zuster van Marianne die ook altijd wel vaste prik is zat in Hongarije bij haar zoon op visite. Bleef over mijn andere zuster en partner en onze beide kinderen.
Maar het feestcomité had wat georganiseerd:

Met toeters, slingers en hoedjes hadden onze vrienden uit 't Harde, Leusden en Harderwijk zich verzameld op de hoek van de straat en met veel gezang werd Stella Agsteribbeland ingenomen. Volledig onverwacht, want Leusden en 't Harde hadden wij zondag nog gezien en gesproken. In de loop van de middag kwamen de hele familie van Kooten en Smidt er nog bij, dus hartstikke gezellig. 't Harde en Harderwijk gingen de trein weer opzoeken en wij gingen ons opmaken voor de 'Kippie-pan' vol pootjes, balletjes, vleugeltjes en saté.
Al met al een verjaardag die ik niet snel zal vergeten.
Tot de volgende keer.

dinsdag 3 mei 2016

Groningen

De maand april is zo maar voorbij gevlogen, ik zag dat er geen bijdrage door mij is geleverd. De reden is niet dat er niets gebeurd is, nee meer dat er zo veel gebeurde dat de tijd er bij inschoot om er over te schrijven. Een hoop gedoe met mijn schoonmoeder, maar daar wil ik het nu niet over hebben, ik zou er een boek mee kunnen vullen.
De titel zegt het al, Groningen, en dan bedoel ik niet de stad, maar vooral Het Hoge Land, van Zoutkamp tot Termunterzijl aan toe. Een prachtig leeg vlak landschap met grote en hele kleine huisjes, met zonnige maar in ons geval ook prachtige, dreigende wolkenluchten.
Laat ik beginnen met het begin, zaterdag 23 april, moest Thomas afzwemmen, dus eerst bepakt en bezakt naar het zwembad in Alkmaar. Toen de kleine wijzer van de klok de twee gepasseerd was, werd het toch tijd om te vertrekken, je bent nog niet zomaar in Uithuizen en je weet niet of je nog iets moet kopen, zoals wc-papier of iets dergelijks wat je echt niet kan missen.
Na 210km snelweg en zo'n 2,5 uur verder zagen we een prachtig huisje met rieten kap, parkeerplaats en een garage, waar de auto droog zou kunnen staan, langs een smal weggetje ten noorden van Uithuizen, liggen. De sleutel lag op een geheim plekje, de eigenaar woonde in een grote boerderij zo'n 2km terug en was niet thuis. Het huisje was oorspronkelijk twee onder één kap en duidelijk voor arbeiders bedoeld. De boer heeft het afgebroken en vanaf de fundering helemaal opnieuw opgebouwd en de garage er naast gezet.
Rechtsboven het uitzicht naar het noorden vanuit de woonkamer en als ik omhoog keek vanuit mijn krantje zag ik in de verte de kerktoren van Uithuizen.
Zondagmorgen, de zon scheen, dus een rondje gewandeld door Uithuizen dat een goede anderhalve km bij het huisje vandaan ligt. Net voor de bui weer droog binnen. Voor in de middag hadden we een uitje naar de stad Groningen, nou juist daar boven, gepland naar het Bezoekerscentrum Reitdiep. Als er een bui kwam konden we binnen schuilen.
Op de heenweg door echte Grunninger dorpen met ieder zijn kerk en molen. We maakten een goede keus, want wij een mooie film in het bezoekerscentrum gekeken, terwijl buiten een gigantische bui uit de hemel kwam. Op de terugweg in Warffum het openluchtmuseum bezocht, Arnhem in het klein zal ik maar zeggen en vooral gericht op Groningen. Toen nog even een afslag naar Noordpolderzijl, de kleinste open zeehaven van Nederland. Terugkijkend een mooie dag, veel gezien en een droog hoofd gehouden.
Maandag 25 april, weer wisselvallig weer maar in de loop van de middag koud maar wel droog. Prima om eens even het Eemshavengebied te bekijken. Heen via Uithuizermeeden en Roodeschool, terug via de polders, het aangewonnen land.
Maar eerst even krantje lezen en route bekijken. Jonge, jonge wat een gebeuren daar in de Eemshaven, windmolens, fabrieken, centrales en kraaneilanden maar weinig mensen! Wel imposant die uitgestrektheid en grote apparaten. Als je echter even over de dijk kijkt, prachtige zeegezichten met droogvallende gronden en op de dijk natuurlijk schapen. Volgens mij wonen in Noord-Groningen meer schapen dan mensen.
Dinsdagmorgen al vroeg op,  het zonnetje scheen, mooi weer om even naar de Waddenzee te rijden en te kijken of het hoog water was.
Nou, ik werd niet teleurgesteld, prachtig helder weer, de Waddeneilanden waren goed te zien, links Schiermonnikoog en rechts Borkum en het was opkomend water. Maar ook hier weer terugdraaiend met de rug naar de zee, een blik op de industrie bij de Eemshaven en nu komt er ook nog een kolencentrale in bedrijf!
In de loop van de middag werd er regen verwacht, dus bij thuiskomst meteen in de auto richting Dollard. Onderweg natuurlijk wat plekjes die we wilden bezoeken, eerst weer richting Roodeschool, waarna wij rechtsom zakten naar Appingedam.
In Appingedam hebben we een stadswandeling gemaakt en de bekende 'hangende keukens', die je ook in Gorinchem vindt, bekeken, een prachtig oud stadje met veel oude gebouwen. Daarna richting Delfzijl de haven was wel aardig, maar haalde het niet bij Eemshaven, dat viel dus een beetje tegen, daar was niet veel te zien, dus toen over het industrieterrein en langs de dijk naar Termunterzijl. Dat was leuk, een mooie oude sluis, een jachthaven en natuurlijk de dijk met zicht op Eems en Dollard. Aan de overkant Duitsland met Emden in het zicht. Omdat het dreigend werd met regen nog even naar het bezoekerscentrum de Buitenplaats, maar jammer genoeg was dat gesloten. Geen koffie maar, door het vlakke land van Jan Mulder via Appingedam en Loppersum naar de kerk van Zeerijp, waar een vriendin van ons waarschijnlijk gedoopt is. Een mooie kerk, waar we weer even droog konden rondkijken. Het geboortehuis van haar hebben we vanuit de auto bezichtigd. Nog even wat boodschappen gehaald in Uithuizen en we hadden een mooie dag achter de rug.
Woensdag, koningsdag, Zwolle bekeken via de beeldbuis en in de loop van de middag even naar de Menkemaborg in Uithuizen geweest, een prachtige tuin met een mooi herenhuis omgeven door een gracht.
De inrichting van het huis was zo luxe en mooi, dat het niet meer 'huiselijk' was. De tuin was, ondanks dat het nog vroeg in het seizoen is, prachtig. Nog even naar de winkel en over de vrijmarkt en toen weer naar ons geriefelijke stekkie aan de Oude-Dijk.
Waren wij dinsdag naar het oosten geweest, voor donderdag stond het westen op het programma, Zoutkamp, een vissersdorp aan de voormalige Lauwerszee. Daar was een visserijmuseum, dat onze aandacht had getrokken.
Een echt scheepvaartmuseum met veel modellen, gereedschappen, kaarten en foto's en een prachtige film over de garnalenvisserij. Na een Zoutkampse hamburger (zonder garnalen) naar het plaatsje Houwerzijl, iets verderop waar in de kerk een theemuseum was gevestigd. Erg interessant, ik dacht blaadjes drogen en in heet water hangen en je hebt thee. Nou dat is dus helemaal verkeerd gedacht. Het museum heet "De theefabriek". Nou die bestaan dus echt, theefabrieken. De blaadjes krijgen allerlei behandelingen en als de volle theekisten hier arriveren moeten nog de diverse smaken gemengd worden en dan nog het prutserige werk, de thee in de zakjes doen. Hoe lukt dat allemaal voor zo weinig geld!
Hierna over weggetjes van amper twee meter breed naar de museumboerderij en de borg Verhildersum. Hier hebben we een echte Groningse boerderij van binnen gezien, heel anders dan de Noord-Hollandse stolpen. Ook deze borg was prachtig, we kregen een interessant rondleiding, deze borg was veel leefbaarder dan de Menkema. Ook hier weer een prachtige tuin en koetshuis. Opgejaagd door donkere luchten over de onderhand bekende N363 terug naar Uithuizen.
Dan vrijdagmorgen, inpakken, stofzuiger door het huisje, een laatste blik op kerk en molen van Uithuizen, de tuin doorlopen, dromen over de mooie luchten, nog even achterom kijken en dan via Leeuwarden, even Friese koek kopen, over de Afsluitdijk weer naar het Noord-Hollandse Heerhugowaard.
Het is een heel verhaal geworden met veel plaatjes, maar we hebben dan ook geweldig genoten van het Groningse land, ons geweldige huisje in die gitzwarte duisternis en stilte. 
Tot de volgende keer.