Ik was tijdens de laatste nieuwsbrief lekker aan het knutselen met een kraanwagen, Takel, die de cadeautjes in Oudorp zou bezorgen, dat is gelukt!
Ik blijf het leuk vinden, die surprises, de eerste maakte ik toen ik geloof ik een jaar of tien was, we waren met zijn zessen thuis en ik had voor ieder een surprise gemaakt inclusief voor mijzelf, samen met een ouder buurmeisje. Zij had uit de school geklapt en mijn vader had voor mij ook een surprise gemaakt, ik kreeg er dus twee! Ik heb er nog heel wat op de foto, of liever gezegd op de dia's staan, wellicht iets voor de volgende aflevering
Als je éénmaal bezig bent moet het steeds mooier worden, koplampen die branden, zwaailicht op het dak en cbine verlichting. Marianne maakte een mooie Piet op het juiste formaat en zo kreeg Takel steeds meer details. De computer, wat een machtig hulpmiddel bij het fröbelen, het juiste voorbeeld, de juiste kleuren, een wielbakje tekenen als vroeger op de bouwplaten, in elkaar vouwen en lijmen, alles is zo gefikst.
Dan 5 december, Oudorp, bij Barbara en Edwin, we arriveerden bijna gelijk met Zaandam en in de keuken was men al druk bezig om van alles voor te bereiden voor de inwendige mens.
Maarleen had voor bij de koffie een mooie taart gemaakt, de soepkommen, die bij dit feestje horen waren uit de kast gekomen en de bak snert, geproduceerd in De Waard werd opgewarmd. Maar ook de worstjes voor de kinderen, warme chocolademelk en de andere soep kregen alle aandacht. Voor we aan de pakjesavond beginnen wordt er eerst gegeten en dan moet er gezongen worden.
Dan............. in eens, een knipperlicht in de garage!! De jongens waren voor het eten al in de garage wezen kijken, voorgaande jaren had Piet daar ook het een en ander achtergelaten. Maar nu met dat knipperlicht, moest er toch maar eens op onderzoek uitgegaan worden, zij het voorzichtig in eerste instantie. De grootste monden krijgen op zo'n moment het kleinste hartje.
De zak met cadeautjes en Takel werden naar binnen gereden en de details konden eens goed bekeken worden. En toen kon het uitpakken beginnen.
Plaatjes vertellen het beter dan een hele hoop woorden. De oehssss en aaaahsssss waren niet van de lucht, Wouter houdt van knopjes en geluidjes, Thomas een mooi boek en een springbal. Femke had al heeel lang een pijl en boog gevraagd en kreeg een superding. Maar ook Stijn werd verblijd met een super step.
Deze plaatjes zijn bijna zwart-wit en wellicht iets onscherp, het zijn beelden uit de film die ik maakte. Er moest natuurlijk e.e.a. uitgeprobeerd worden.
De kinderen gingen naar bed, Femke mocht de hele avond opblijven en kreeg de taak de cadeaus voor de ouderen uit te zoeken, want natuurlijk hebben de ouders ook pakjesavond.
Mooie gedichten, mooie cadeaus, lekker eten en drinken, ik kan bijna niet wachten op volgend jaar!!
Marleen heeft voorzichtig de surprises weer in de week gelegd, wie weet dat dat er volgend jaar ook weer aan toegevoegd wordt.
