Duitsland
Maart zomaar overgeslagen, maar ja de tijd vliegt en zeker als je druk bent. Nu al weer 1 april, toen Thomas vanmorgen opstond, hij en Wouter logeerden bij ons, kwam hij de kamer in met de mededeling:"Opa je computer staat aan!" De computerkamer is tevens logeerkamer en als Wouter hier slaapt, wordt de kamer in tweeën gedeeld door een paar hoge hardboard-schotten, want Wouter is gek op knopjes. Hij heeft de laptop van zijn moeder ook al eens overhoop gegooid, dus ik vloog naar de computerkamer, ik dacht schotten ondersteboven en wellicht computer op "tilt", maar nee hoor toen ik de kamer in liep hoorde ik: "Eén april, kikker in je bil, die er nooit meer uit wil!!" Dus het werd meteen duidelijk dat april is begonnen.
Nu hebben we wel een paar hectische weken achter de rug, mijn schoonmoeder is in het verpleeghuis uit haar bed gevallen en heeft haar heup gebroken, dus eerst een dag of negen ziekenhuis en toen in een rolstoel weer naar het verpleeghuis. Ze vergeet dat ze haar heup heeft gebroken en wil zelf uit de rolstoel, heeft ze al een keer gedaan, om in een makkelijke stoel te gaan zitten. Dus dat geeft erg veel extra zorg en de ritjes naar Haarlem zijn onderhand niet meer te tellen.
Maar nu naar de titel van deze aflevering, Duitsland. Toen wij in Alkmaar kwamen wonen in december 1978 wist de kerk mij vlot te vinden, in het voorjaar werd ik gevraagd voor de Financiële commissie van de Samen op Weg Gemeente Alkmaar noord. De eerste vergadering was er nog een nieuw commissielid aanwezig, en wel Jan Deurloo. Zoiets schept een band en die band werd in de loop van de volgende 38 jaar alleen maar sterker.
Ik was een broekie van 34 jaar en Jan was toen 53 jaar. Jan was op oudere leeftijd getrouwd en had twee dochters van de leeftijd van onze meiden. Jan had zijn Frauke ontmoet op een Duits waddeneiland en zij was hem gevolgd naar Alkmaar, waar Jan geboren en getogen was. Toen zijn kinderen de deur uit gingen verhuisden Jan en Frauke naar Alkmaar west, maar Jan bleef De Blije Mare en de werkgroep trouw, dus ik haalde Jan, die een beetje nachtblind werd, met de auto op om samen naar de vergaderingen te gaan. De computer was in opkomst en Frauke wilde alles daarvan weten, ik was ondertussen opgeklommen tot secretaris en deed alles met de computer. Jan had daar niets mee dus kwam Frauke met haar vragen bij mij. Marianne ging vaak mee als er weer het e.e.a. opgelost moest worden, terwijl wij achter het scherm zaten praatten Jan en Marianne honderd uit.
Toen wij verhuisden naar Heerhugowaard was het afgelopen met de Financiële commissie, die werd ingeruild voor het kerkelijk drukwerk en de bezoekjes aan Jan en Frauke werden minder, maar bleven wel bestaan.
Toen wij van de camping De Hucht naar Groenendaal verhuisden hebben we nog een seizoen samen op dezelfde camping gestaan, maar de bezoekjes aan Groenendaal van Jan en Frauke waren toen al erg terug gelopen, Jan leed aan een vorm van Alzheimer. Frauke kreeg het daarmee natuurlijk ook als maar drukker en vorig jaar verhuisde Jan naar "Warm Thuis" een mooie stolp bij Oterleek en kwamen we weer frequenter bij Jan, het was een mooie fietstocht via de kerkdienst langs de ringvaart van de Wogmeer naar Rustenburg even een bakkie doen bij Jan en dan weer De Waard in.
Een aantal weken geleden is Jan ook uit zijn bed gevallen en kwam op bed te liggen, het ging steeds slechter met hem. Een paar dagen voor zijn overlijden gingen we bij hem op bezoek, toen ik mijn hoofd om de deur stak en hem groette, wees hij naar mij en zei:"Jou ken ik!", we hebben een tijdje bij hem gezeten en nog wat met Frauke, die op bezoek kwam, gepraat, maar er was weinig tot geen hoop op herstel. Vorige week vrijdag is Jan ingeslapen en we hebben hem afgelopen donderdag in Duitsland, Aurich begraven. In Aurich staat het ouderlijk huis van Frauke en Jan, die daar graag kwam, had al eerder te kennen gegeven, daar begraven te willen worden.
Woensdagmorgen zijn wij met de auto richting Nieuweschans vertrokken om daar in een B&B te overnachten. We hadden een tussenstop in Leeuwarden om het Fries museum te bezoeken en zagen in de Harlingervaart de Ark van Noach liggen. Eerst naar het Fries museum, een kleine tentoonstelling van Mata Hari gezien, toen een indrukwekkend tentoonstelling van het verzet en tot slot prachtige geverfde katoenen stoffen uit India. Omdat we nog wat aan de vroege kant waren zijn we even teruggereden naar de Ark van Noach, de kleine ark en hebben die bezocht. https://nl.wikipedia.org/wiki/Ark_van_Noach_(schip,_2006)
Een broer van een kerkgenoot van ons is c.q. was aannemer in Broek op Langedijk en heeft op een grote ponton in hout de ark nagebouwd en ingericht. Daarin een tentoonstelling over de bijbel met de bekendste verhalen uitgebeeld. Vier verdiepingen met van alles en nog wat om te bekijken, prachtig, later heeft hij de grote ark gebouwd.
Toen door naar Nieuweschans, een vestingplaats uit de tachtigjarige oorlog. Op een prachtige stek aan de vestingwal lag de B&B "LaKaserna", een oude marechaussee-kazerne met beneden een expositieruimte en atelier. Boven woonde de schilderes en haar man die de B&B en expositie ruimte runt. Boven in een zijbeuk hadden wij een woonkamer, slaapkamer en badkamer. http://lakaserna.nl/
Na een rondwandeling door het plaatsje en een drankje naar bed om krachten op te doen voor een drukke en emotionele donderdag.
Na een heerlijk ontbijt een uurtje rijden naar Aurich, waar we de Friedhof opgezocht en de auto geparkeerd hebben. We hebben het stadje kriskras doorlopen en veel leuke, mooie en oude gebouwen gezien. Toen naar de kerkdienst, die in de aula werd gehouden. Een mooie dienst met gemengde zang, Nederlands en Duits. Toen we Jan naar zijn laatste rustplaats hadden gebracht zijn we naar een theehuis gereden in Westgrossefehn voor een OstFriesche koffietafel. Om vijf uur vertrokken we daarvandaan en waren iets over achten weer in De Waard.
