Nogmaals Sinterklaas

Zoals was beloofd, het vervolg op de Sint Nicolaasdag. Het werd iets later dan de bedoeling was, deze week hebben we de drukkerij van de kerk weer terug verhuisd naar het vernieuwde ontmoetingscentrum, De Brink. Daar zijn toch wel wat uurtjes in gaan zitten en met de kerst in zicht moest er ook natuurlijk ook gewerkt kunnen worden. Dit is een tijd met veel drukwerk aan liturgieën. En natuurlijk moest er voor ons zelf ook nog een kerstkaart gefabriceerd worden. Marianne zit ze nu te schrijven en dus kan ik mij even aan een volgende editie van de Nieuwsbrief weiden. De foto's zijn van wat mindere kwaliteit, ik heb beelden van de filmopnames gebruikt, want foto's waren op de redactie nog niet verschenen. We hebben het feestje bij Barbara en Edwin in Oudorp gevierd.
Laten we maar beginnen:

Marleen onze jongste dochter, had voor bij de warme chocolademelk, cupcakes gebakken en natuurlijk versierd met passende beeldhouwwerkjes.
Opa en Oma hadden de Sint een brief, nou ja een brief, een mail gestuurd of hij op sinterklaasavond een Piet kon missen. Nou we hadden geluk, ze kwamen met zijn drietjes, heel gezellig!
Maar wat een verschil met vroeger, wij zaten er toen een beetje bedeesd bij te kijken maar de kinderen van tegenwoordig kruipen bij ze op schoot. Wouter moest eerst nog wat huilen van de consternatie met een regen aan pepernoten, maar daarna vond hij het allemaal wel best. Natuurlijk vond hij de verpakking veel mooier dan het cadeau, dat er in zat.

Je kunt toch merken dat de kinderen groter worden, vorig jaar wisten ze nog niet hoe snel ze de pakjes moesten uitpakken, dit jaar hadden ze meer geduld, het ging het een stuk rustiger. Ze namen ook de tijd de pakjes van een ander te bekijken, voordat ze zelf weer een pakje uitzochten.
De nieuwe manie: een vogeltje dat terugfluit als je tegen hem fluit, had erg veel succes, zowel Thomas als Femke hadden er één gekregen. Ze gingen zelfs met elkaar in koor fluiten.

Toen de Pieten weer verdwenen waren werden de rest van de kinder-pakjes uitgepakt. Voor Thomas en Stijn gingen de zeventiger jaren leven, ze kregen een gitaar met microfoonversterker, de gitaarsolo's waren niet van de lucht. Maar ook werden de microfoons gebruikt om hele toepasselijke liedjes ten gehore te brengen.

Toen werd het tijd de kinderen naar bed te brengen en hebben de volwassenen hun feestje gevierd. Pakjes met gedichten, de surprises zijn voorlopig afgeschaft, maar wellicht komen die weer als de kleinkinderen daar ook aan toe zijn. Het werd bar gezellig en voor we het wisten was het 6 december. Het is dan wel een beetje zielig als Femke en Stijn slaperig en wel weer in de auto richting Zaandam moeten, maar ja het is niet anders. Het was, zoals gewoonlijk, weer een zeer geslaagde avond, al het werk de moeite waard!

Wij gaan, zoals ik al zei, weer richting kerstmis, gisteren is de ster weer aan het balkon bevestigd, de kerstboom staat ook al weer, evenals de kerststallen. Sinterklaasliedjes hebben plaats gemaakt voor Christmas-songs.

Ik sluit dus deze editie met jullie allemaal een goede kerst toe te wensen. Geniet er van, velen zijn er anders aan toe in deze tijden.

Sinterklaas

5 december, pakjesavond, feest voor groot en klein

bij onze nazaten vinden ze dat nog fijn.

Eerst komt het feest voor de klein(e)kinderen

zij laten zich door protesten echt niet hinderen.

Twee echte zwarte Pieten zullen er zijn

om uit te delen aan groot en klein.

Als de Pieten dan zijn vertrokken

kunnen de rest van de pakjes hen nog verlokken.

Nog wat spelen en dan naar bed met het kleine spul

want ook Sint is voor de volwassenen meestal gul.

Een pakje met een gedicht erbij

het hoeft niet groot want het maakt evengoed wel blij.

Een glaasje en wat lekkers eten

dan wordt de tijd wel snel vergeten.

De kinderen komen dan uit bed

en worden in de auto gezet.

Een ieder gaat dan weer naar huis

Zaandam, de Waard, de cadeautjes natuurlijk incluis.

Maar wat ik toch ook nog zeggen wou

voor ik het vergeten zou.

De puzzel met de blauwe tegels

is al weer klaar en volgens de regels.

Een nieuwe is al weer gestart

dit is er één, wel heel apart.

Het voorbeeld is niet wat jij ziet

als de puzzel klaar is zei zwarte Piet.

Je ziet dan wat het wat de mensen laat schrikken

meer kan hij nog niet verklikken.

Ik ga stoppen, we gaan zo op weg

met cadeautjes voor achter de heg.

Heel snel komt er dan weer een verslag

van deze Sint Nicolaas-dag.

Weer eens treintjes kijken

Zo, met het ongemak van de vorige keer gaat het de goede kant op. Ik ben de pijnbestrijders een beetje aan het afbouwen en kan weer wat langer achter de pc vertoeven, wel af en toe even de rug en benen strekken.
Afgelopen weekend zijn we weer even in het Veluwse land geweest. Zoals velen van jullie weten hadden we al een jaar of vier het appartement van mijn ouders in Ede te koop staan en HOERA!!!! vrijdagmiddag hebben we bij de notaris de (ver)koopakte getekend. Een zorg minder, zeker voor mijn broer, hij heeft al die jaren als beheerder c.q. huisbaas voor diverse huurders, opgetreden.
Na nog een familiebezoekje in Bennekom een prachtige herfsttocht via Harskamp, Kootwijk, Uddel en Elspeet dwars over De Veluwe naar 't Harde. Een plaatsje onder Elburg met veel militairen, bomen, duisternis maar vooral "stilte". Wij hebben daar vrienden wonen, zij hebben al eerder in dit Nieuwsblad gefigureerd. Zij hadden wat probleempjes met soft- en hardware, dat on losmakend verbonden is met het computergebeuren. Gelukkig is dat allemaal opgelost en zijn we, André en ondergetekende naar Zwolle getrokken. Daar was een treintjesgebeuren. André heeft zijn werkzame leven bij de NS gediend en is gek op treinen, zowel in het groot als model, in boeken en in bladen en ik mag ook graag naar mooie stukjes techniek kijken.

 De foto impressie hierboven, daar raakte je niet op uitgekeken. Het oud-Hollands-koffiehuis met terras aan het water, de bootjes in het water, het postkantoor, de trams en bussen, maar ook de treinen langs de perrons, op deze foto moet je er naar zoeken, maar ze staan er wel op. Alles uitgevoerd in schaal 1:87 gebaseerd op HO-spoor.
Maar er reed ook een grote tjoekende locomotief heen en weer over zo'n 5 meter met zijn schaal 1:22,5 zou dat in werkelijkheid maar zo'n 100meter zijn. Wel prachtig gedetailleerd.
Maar er waren ook banen volledig gestuurd door de computer er was zelfs een geautomatiseerde autobaan in een acht-vorm waarop een truck met oplegger en bus in de rondte reden.

De hoofdzaak was echter een hele grote baan (HO) van de haven van Rotterdam, erg veelzijdig met boten, kranen, treinen, containers eigenlijk alles wat een haven te bieden heeft. De fot0 hierboven geeft slechts een kwart van de hele baan weer. De linkerzijde is de nieuwste uitbreiding van de baan en heeft nog geen achtergrond. Je kijkt door een glazen wand in de showroom van het garagebedrijf waar waar het het gebeuren plaatsvond.
Maar naast het hele grote gebeuren op de foto hier boven, kun je al een prachtig pittoresk tafereeltje bouwen op één vierkante meter.

Een stil moment uit de na-oorlogsche jaren, wat zich aan het kerkje te zien, afspeelt in Friesland. Een kerkje met kerkhof onder de bomen. Een "sik" met wat goederenbakken onderweg naar het volgende dorp, een Morris Minor die een vrachtwagen tegenkomt. Een stalen ophaalbrug met brugwachterswoning en een vrachtschip in de vaart, die wat vracht overlaadt of inneemt van de vrachtrijder. Het bovengrondse elektriciteitsnet en de houten weide-hekken, één en al nostalgie!  En dat allemaal op één vierkante meter.
Prachtig wat hobby-mensenhanden kunnen maken.
Zo, dat was het weer, tot de volgende keer.

Ongemak

Even een korte aflevering tussendoor. Het werd weer tijd om even van mij te laten horen, maar de huisarts heeft mij aangeraden niet te lang achter de pc te vertoeven, dus even een kort berichtje over het "Hoe en waarom".
Een paar afleveringen geleden schreef ik al over het onderzoek in het verleden, ik vond dat zo leuk, dat ik uren achter de pc doorbracht, af en toe een steek in de nek, dan liep ik even en ging weer door. 

Veertien dagen geleden op zaterdag brak mij dat op: hevige pijn in mijn linker schoudergewricht, na een zondag paracetamol verplaatste de pijn zich richting linker elleboog. Maandag naar de huisarts die een beknelde zenuw tussen de nekwervels constateerde, moet met rust genezen. Ik kreeg pijnbestrijding en maagbeschermers en kon weer huiswaarts keren.

Bij onze fitness, zit ook een uitgebreide fysio behandelpost, daar heb ik gevraagd of zij iets voor mij konden betekenen. De nek zat wel vast en die kunnen ze wat losmaken, wat de genezing kan bevorderen. Met de pijnstillers kom ik de dag en nacht redelijk door, ik mis vooral de uurtjes achter de pc, maar dat moet maar even.
Als het iets beter gaat laat ik wel weer van mij horen. 

Groetjes en tot de volgende keer.

De klus is geklaard!!

Op 2 februari 2013 heb ik deze foto geplaatst in dit Nieuwsblad. 

Marianne had een puzzel gekregen van Dik en Marian van de fitness. Ik heb daar uitgebreid bij stil gestaan,
zie: http://hetnieuwsuitdewaard.blogspot.nl/2014/02/februari.html 
Als we thuis waren werden er elke dag wel weer een aantal stukjes aangelegd. Maar ja 5000 stukjes? Ik heb Excel er even bijgehaald en kwam uit op ca 300 dagen, als we uitgaan van 1 dag in de week niet puzzelen komen we toch uit op zo'n 20 stukjes per dag. Volgens mij haalt ze wel een gemiddelde van 1 uur per dag dus 3 minuten per stukje. Dat lijkt niet veel, maar wordt wel heel groot als je het totale aantal uren bekijkt: 15000 minuten of 250 uur, dat zijn zo'n 7 werkweken van 36 uur.
Maar de klus is geklaard!!!

We hebben eerst geprobeerd een foto op tafel te maken, lukte niet, toen een plaat onder de twee hardboardplaten geschoven en het geheel op de vloer gelegd. Op een stoel gaan staan en klikken maar.
En dan......, ja, nog een uurtje op de grond laten liggen en dan gaat het echt gebeuren!!!

Al dat werk in 5 minuten in een plastic tasje.

En ... zat deze rooie broekspijp niet helemaal rechtsonder??

Marianne heeft er geen moeite mee, ze heeft tenslotte altijd de foto's nog. Puzzelen gaat haar nooit vervelen, de volgende UITDAGING ligt al weer op tafel.

Eén ding scheelt, dit zijn maar 1000 stukjes, maar ze zijn wel heel erg blauw allemaal.
Tot de volgende keer.

De Middenweg

Zo al weer bijna een maand geleden dat ik iets van mij heb laten horen. Het waren drukke weken, ik heb een workshop genealogie gedaan bij de bibliotheek in samenwerking met het archief Alkmaar, maar daarover later.
Eerst even de titel van deze aflevering recht doen. De Middenweg gaat zowel figuurlijk, als letterlijk door het midden van de Heerhugowaard. Ik heb deze weg al een paar keer eerder genoemd in verband met het kandelaberen van verschillend objecten langs deze weg. Zie aflevering 19 maart 2014 en 28 april 2014. De bomen zagen er uit als kandelaren, open en kaal!
Nu in de nadagen van de zomer heb ik toch nog maar even een foto van deze kandelaren gemaakt en wat denk je: Ze
zien er weer een beetje als bomen uit!

Maar ook op 20 mei had ik het over kandelaberen, toen ging het over een stolp langs de Middenweg, die gekandelaberd was. Ook deze is weer op de goede weg om de komende jaren langs de Middenweg te trotseren! Er is een nieuwe begane grondvloer in gekomen, de binnen en buitenmuren zijn opgemetseld. De verdieping vloer is nu ook in beton uitgevoerd en boven in het vierkant is een houten zoldervloer gelegd. Vorige week zijn de dakplaten erop gelgd en twee dakkapellen getimmerd. Gezien de daklatten zal hij wel weer belegd worden met pannen en dan staat er weer een juweeltje langs de Middenweg.

Volgend seizoen zal er wel weer gebed en breakfast kunnen worden.
Dan nu de genealogie, ik had al een stamboom in boekwerk van de fam. Langelaar, wij komen van oorsprong uit Scherpenzeel, waar nog een landgoed Langelaar ligt en begint met Cornelis Hermsen van Langelaar in 1625. Ook van mijn moeders kant de fam. Teunissen heb ik een boekwerk zij komen uit Twente. Op 10 maart 1709 wordt er een jongen gedoopt met de naam Tonis (later Theunis). Nu heb ik die boekwerken bijna stuk gebladerd en het leek mij leuk om dit ook voor Marianne eens uit te zoeken. Ik kreeg een paar velletjes van Hugo, een broer van Marianne en dat werd mijn uitgangs punt. De voorouders van mijn schoonmoeder komen uit deze omgeving en waren veelal watermolenaars met de naam Pa(a)uw. Het oudste document, dat ik tot op heden heb kunnen opsporen is een betaling voor de trouwakte van 23-2-1772 van Jan Germonts Pauw. 

De vader van mijn schoonmoeder komt van oorsprong uit Edam en waren schuitenmakers. Hier ben ik tot op heden gekomen tot de geboorte van Trijntje Bijtjes dochter van Gerrit Janz Pranger die via de naam Gerrit Plas uiteindelijk bij het overlijden van Trijntje 1823, Gerrit Janz Beijtjes heet.

Een prachtige zoektocht in het verleden, waar ik nog heeel veeel uurtjes mee kan doorbrengen.
Dit was het wel weer, tot de volgende keer.

Oppassen in De Waard

Zo, dat is weer even bijkomen van een druk weekend, maar ook wel een heel erg leuk weekend. Barbara en Edwin moesten nog een verjaarscadeau stuk slaan. Een avondje "Soldaat van Oranje", dus wij mochten oppassen van vrijdag tot zondag, tenminste op Thomas, Wouter werd zaterdagavond door Barbara weer opgehaald, zij moest werken op zaterdag en kon Wouter niet langer missen. Als het aan Thomas had gelegen was hij er nu nog geweest. Maar aan alles komt een eind, dus ook aan een logeerpartij.
Het was natuurlijk al een feest om samen met zijn broertje zaterdagochtend in bad te gaan.
https://onedrive.live.com/redir?resid=A716C59250BBF0FF!178&authkey=!ALU_Sw2nZ-YoqfM&ithint=video%2cwmv
De zaterdag was nou niet een dag om er op uit te gaan, zelfs met de wagen naar de winkels was door de regendreiging geen optie. Dus de dag maar binnen doorgebracht wat ook wel heel leuk was. Opa had voor thomas een knikkerbaan gebouwd, daar was hij lekker mee bezig. Toen Barbara kwam moest er nog even gebreid worden. Er moest in het trappenhuis nog even met de spiraalveer gespeeld worden en Wouter werd natuurlijk flink geknuffeld.

Op zondag zouden we met Thomas naar het bos, maar...... het weer was weer dusdanig onstabiel dat we iets moesten zoeken met een schuilgelegenheid in de buurt. Het werd de boerderij "Zorgvrij" in het recreatiegebied Spaarnwoude.
http://www.spaarnwoude.nl/?menu=00400003_000000
Onderweg naar de boerderij kwamen we langs een bordje "Miniatuurtreinen". Op bovenstaande link kun je op de website van de vereniging komen.
Natuurlijk moest Thomas met Oma een ritje maken.

Een aanrader van de bovenste plank en niet alleen voor kinderen, ook volwassenen kunnen hun lol op!
Toen verder naar de boerderij, de beesten waren allemaal buiten, dus als je daarvoor komt, nog even wachten tot het kouder wordt. Maar evengoed is er een hoop te zien en spelen voor de kinderen. 

Je kunt een enorme "zeepcylinder" om je heen trekken, je staat dan als het ware in een enorme zeepbel. Met een toverstokje kun je de dieren laten praten, ze vertellen dan hoe ze leven en wat ze eten. En last but not least, je kunt er lekker eten en drinken! Maar de speeltuin was toch wel één van de leukste dingen.

Op een plankje zitten el al draaiend langs de spiraal naar beneden. Een stukje klimwand meenemen en in het "Spinnenbos"over een touwbrug lopen.
Tot slot nog even door de "geurtuin" en toen via de sluizen terug naar Oudorp. Bij de sluis hadden we geluk, er kwam een grote tanker binnen.

De Veluwe-IJsselboemel

Afgelopen woensdag hebben we een "schoolreisje" gehad, tenminste het voelde als een schoolreisje. Wij hebben een vriendenkring, die nogal ver uit elkander woont. Anny en Teade wonen in Harderwijk, Marjan en Wim in Leusden en André en Gepke in 't Harde. In de vorige aflevering deed ik al verslag van de kijktuinen in Harderwijk, daar spraken we elkaar en kwam Marjan met het voorstel met z'n achten een dagje uit, op schoolreisje, te gaan. Het werd de "Veluwe-IJsselboemel". Tegen half tien vertrokken wij uit Alkmaar-Noord richting Amersfoort, we zijn allen op de benjamin Gepke na, pensionado's, dus met een vrije reisdag op pad. Nadat wij een kopje koffie in Amersfoort hadden genuttigd, arriveerde de rest uit de richting Zwolle en we konden in de trein naar Apeldoorn gepropt worden.  
Daar was het eerst wel even tijd voor een kopje koffie.

Iets na enen wandelden we terug naar het station in afwachting van de stoomtrein van de Veluwse Stoomtrein Maatschappij. http://www.stoomtrein.org/index.html
Een grote stoomloc gevolgd door een aantal oude wagons, sommige deden mij denken aan de vakanties naar Oostenrijk in de jaren vijftig, open balkonnetjes met stalen vouwhekjes.

In de trein was er natuurlijk alle gelegenheid om sterke verhalen over het spoortje te vertellen. André en Teade hebben zelf jaren bij het spoortje gewerkt en mijn vader en de vader van Marjan ook bijna hun hele werkzame leven.
In Dieren aangekomen was het een kwartiertje wandelen naar de boot. Het was prachtig weer dus werden er op het achterdek wat stoelen bij elkaar geschoven en konden we van wal steken voor de volgende etappe naar de Rijnkade in Arnhem.

In Doesburg werd een tussenstop gehouden, waarbij de heren een oogje in het zeil hielden bij het afmeren, of hielden ze de vrouwelijke matroos, volgens Wim een "maitresse" in de gaten.
Op het bovenste dek had je een erg mooi uitzicht en was er alle mogelijkheid de topografische kennis op te halen. Maar een gezellige babbel en een drankje, daar liep ook niemand voor weg.

De nostalgische foto rechtsonder is ook genomen in de vijftiger jaren. Ik zat toen bij de "jeugdkapel", nee geen muziekvereniging, maar een afdeling jongeren van de kerk zeg maar. Zomers gingen we met deze club op kamp, jongens en meisjes. De leiding had een boot gehuurd, die een week eerder wellicht nog zand of meel had vervoerd. In het midden werd het ruim in twee helften gedeeld met twee grote gordijnen. Daartussen stond een ladder naar het open luik en daar tegenover hing een klein gordijn met daarachter een vuilnisemmer van de gemeente Haarlem, het toilet. De meiden sliepen aan de voorkant, de jongens aan de achterkant, die moesten iedere morgen hun bed opruimen want dan kwamen er schragen tafels te staan en werd het de verblijfsruimte. We voeren via Noordzeekanaal, Amsterdam-Rijnkanaal, de Rijn naar Arnhem, waar we afmeerden op bijna dezelfde plek als woensdag. In de grote plaatsen gingen we op zoek naar Rutecks om een keer goed naar een toilet te kunnen met privecy. Via Nijmegen en de Waal en weer Amsterdam-Rijnkanaal terug naar Haarlem. Aan deze trip moest ik denken toen we Arnhem naderden.
Om een uur of zes op zoek naar een eetgelegenheid, die we vonden op de Korenmarkt bij Absolute.

Op het terras hebben we ons tegoed gedaan aan soep, schalen vis, ham en verschillende kazen vergezeld van frietjes en salades. 
Om half negen stapten Marjan en Wim, Anny en Teade en Marianne en ondergetekend in de trein richting Utrecht, uitgezwaaid door Gepke en André die richting Zwolle moesten. Na een dikke twee uur waren wij weer thuis na een heel goed geslaagd schoolreisje, dat zeker voor herhaling vatbaar is.

Camperduin

Ik zat even wat terug te bladeren in Het Nieuwsblad en zag dat ik bijna dezelfde fout maak, als een jaar geleden. Toen had ik in de maand juli helemaal geen uitgave (http://hetnieuwsuitdewaard.blogspot.nl/2013/08/tot-mijn-schrik-zag-ik-dat-ik-in-de.html ), nu wel een editie, over onze vakantie naar Drenthe. Maar ook dit jaar zijn we weer een weekje naar Wekerom, waarover ik vorig jaar heb geschreven, geweest. Ook Femke en Stijn zouden weer een paar dagen komen logeren. Maar dat ging op het laatste moment niet door. Zij gingen met Marleen en Bart 14 dagen kamperen op camping Uitdam tussen Durgerdam en Marken langs het IJsselmeer. Wij hebben een heerlijke week in Gelderland gehad met veel familiebezoekjes en natuurlijk een bezoek aan Camping De Hucht. Deze camping staat aan het prille begin van deze Nieuwsbrief. Op 9 april 2006 schreef ik mijn eerste dagboek bijdrage van deze camping (http://members.quicknet.nl/gj.langelaar/dagboek/).
In het Nieuwsblad van een jaar geleden schreef ik al dat wij tegenwoordig met de dag leven in de zomer. Ik ben juist begonnen met deze editie, maar moet met een half uurtje stoppen, Stijn belde vanmorgen of ik wil helpen de tenten opzetten op camping "Droompark Spaarnwoude". Marleen gaat met een buurvrouw daar 2 nachten kamperen met 6 kinderen, dus moeten er 3 tenten opgebouwd worden. De buurvrouw komt pas aan het eind van de dag en Marleen gaat met 4 kinderen om een uur of twee heen, dus dan kunnen wij ook aan de bak.
Ik had gedacht een pauze van een paar uur, maar dat is de volgende dag geworden. Eerst nog wat foto's van dit evenement, voordat ik verder ga met mijn relaas.

Vorige week maandag hebben we een dagje camping Uitdam gedaan. De regen kwam met bakken uit de lucht, de (klein)kinderen zaten in een blokhut, dus spelletjes doen was de bezigheid. Femke heeft in een droog uurtje nog wel even een rondleiding over camping en jachthaven gegeven. 
Zaterdag 12 juli gaven onze vrienden uit 't Harde een feestje bij de Kijktuinen in Nunspeet. Ze hadden mij gevraagd de dag op film vast te leggen. Wat een bloemenpracht! Een aanrader van jewelste als je ooit in de buurt bent (http://www.kijktuinen.nl/). Afgelopen week heb ik dus erg veel achter de computer gezeten om van al die losse beelden een mooie film te fabriceren. Het is leuk werk, waarin je veel ideeën kwijt kan, hij is zo goed als af en ik ben niet ontevreden. 
Zaterdag zijn we met het andere stel, Barbara, Edwin, Thomas en Wouter naar De Goudvis geweest een zeer uitgebreide speeltuin, waar Thomas met z'n vader ook nog in het water kon. 

Dan komen we nu bij de titel: Camperduin.
Afgelopen woensdag las ik in de krant een stukje over het opspuiten van een strand van 200 meter breed bij de Hondsboschezeewering. 

Ik wilde op de terugweg van de Goudvis langs om daar een kijkje te nemen, maar we hadden noodweer op de terugreis, dus zondagmorgen, mooi weer, wij op de fiets door de Noordhollandse weilanden richting Camperduin (fietstocht heen ).
We waren niet de enige, dat was de krant ook opgevallen:

Ik heb even de site voor jullie opgezocht, er staan flink wat foto's op, vanaf het begin van het werk en gezien zijn uitspraak komt er nog veel meer (http://www.oypo.nl/6A694105AA0A41E0 ).
Ik had natuurlijk zelf ook wat foto's gemaakt, een impressie daarvan hieronder.

Eerst wordt door een zandzuiger enorme hoeveelhedenzand in het water gespoten, zie middelste plaatje rechts. Dan gaan draglines en bulldozers dijkjes maken waartussen de zandhopper dan weer water en zand spuit. De bovenste foto laat zien dat het opgespoten zand even hoog ligt als de kruin van de dijk. Het is de bedoeling dat zich hier een duintje gaat vormen. De terugweg, (fietstocht terug) was gedeeltelijk door het duin, waar de heide dit jaar prachtig bloeit. Toen we bij de fietsvlotbrug in Koedijk Noord kwamen, niet voor niets de "brug der zuchten"genoemd bleek deze afgesloten en moesten we naar de volgende vlotbrug, de Koedijkervlotbrug uit het jaar 1820, deze werk nog altijd perfect. Een half uurtje later waren we weer in De Waard, wel is waar met een beurs achterwerk, maar het biertje op het balkon liet zich goed smaken.  

Vakantie en voetbal

Deze aflevering van Het Nieuwsblad staat volledig in het teken van de vakantie en het WK voetbal. Beiden vielen samen, maar gelukkig was dat slechts met de voorronden het geval.
We beginnen met de vakantie, liever gezegd een weekje er tussenuit in eigen land.
Vrijdag 10 januari 2014 schreef ik al een aflevering over Meppen in Drenthe, wij zijn daar ook in 2010 al eens met de jaarwisseling geweest en wilden het nu ook wel eens in het zomerseizoen meemaken.

Zoals jullie zien ziet het er echt zomers uit, met een boekje in een rustig hoekje met uitzicht op een schitterende tuin met prachtige bloemen, prieeltjes en zelfs een afdakje voor de zomerse buitjes die we in het begin ook hebben gehad. Zoals je op de foto kunt zien hadden we nu weer een huisje i.p.v. een appartementje. Achter het huisje met als adres "De Bosrand", de naam zegt het al, ligt een prachtig bos met een vennetje dat in de winter wordt aangeduid als "De IJsbaan".

Naast het huisje hebben ze dit voorjaar een soort trimbaan aangelegd, nou ja trimbaan, ik kan beter zeggen: "een-open-lucht-sportschool". Marianne heeft er druk gebruik van gemaakt, ik ging van het standpunt uit dat ik vakantie had en dus ook van school!
Nadat we vrijdagmiddag arriveerden zijn we zaterdag via toeristische route naar Bennekom gereden en hebben daar tante Joop bezocht, zij zou een week later verhuizen naar een aanleunwoning na ruim 63 jaar aan de Lindenlaan gewoond te hebben. Wij hadden dit bezoek gecombineerd met een etentje op uitnodiging van een neef en "aangetrouwde"nicht in Arnhem ter viering van hun geboortedagen.
Zondag zouden we fietsen naar Dalen, na een uurtje in de buurt van Gees hebben we een uurtje in een abri gezeten om een onweersbui te overleven, dus maar weer gauw terug naar Meppen. 
De maandag hadden we gereserveerd voor het dierenpark, omdat het ook nu niet standvastig was, zijn we met de auto gegaan.

Het blijft een prachtige tuin, met misschien niet de meeste soorten dieren,  maar wat ze hebben heeft kwaliteit! Ik wist dat beren konden klimmen, maar dat ze ook een meter of vier omhoog gingen, daar stond ik van te kijken.
Dinsdag begon voor ons de echte zomer op de fiets via Aalden, Noord-Sleen langs het Oranjekanaal naar Parc Sandur, waar we Jos bezocht hebben. We hebben heerlijk in de tuin gezeten en over de "goeie ouwe tijd"gesproken. Tegen de avond via Achterste Erm, langs de Verlengde Hoogeveensevaart, de Boksloot via Oosterhesselen weer naar Meppen. Het zadel zat goed in mijn achterste, maar toch woensdag weer op de fiets nu naar het zuiden, wat op zondag niet lukte kon nu wel. Via Gees en Zwinderen naar Dalen en na het nuttigen van een broodje via Wachtum en Gees weer huiswaarts. Het zadel stond nu zo duidelijk in de broek, dat we het niet aandurfden op de fiets naar Diever te gaan. Dus de C3 maar langs de fietsroute gestuurd. In Diever hebben we de boerencamping bezocht waar we van 1990 tot 2003 ieder jaar wel in september een weekje kwamen fietsen. Het was als of we nooit weggeweest waren. Toen we uitstapten vloog Geert meteen omhoog en riep Gert en Marianne, wat leuk jullie weer eens te ontmoeten. Hun jongste was een jaar of drie toen we hem het laatst zagen, nu een boom van een vent, bijna langer dan zijn vader. De volgende dag via de Afsluitdijk weer terug naar De Waard.

Zaterdag was Edwin jarig, maar ook Nederland versus Costa Rica. Bar en Edwin hadden een soort bioscoopje gemaakt en we hebben met een man of tien tot aan de strafschoppen in spanning gezeten. Dan blijkt wel dat Nederland 10 miljoen coaches heeft, de aanbevelingen waren niet van de lucht. Het was hun zo goed bevallen, dat als de finale gehaald zou worden zou deze bioscoop weer in gebruik genomen worden.
Wij hadden die week Femke en Stijn te logeren en Marleen zou woensdag komen slapen om ook te kijken naar Nederland - Argentinië. 

Marleen had de Hollandse wedstrijden in de kroeg gezien, dus nodigde Barbara en Edwin ook uit voor de gezelligheid. Iedereen in het oranje, Femke mocht ook kijken en na een spannende zit van een paar uur gingen we wat verdrietig, maar niet echt boos richting de krib. De finale in Oudorp ging dus niet door, maar de troostfinale en de finale tussen Duitsland en Argentinië heb ik evengoed in alle rust kunnen bekijken. Nu maar zien waar we vanavond op het kastje naar moeten kijken, het zal wel afkicken worden!
Tot de volgende keer!

Het werd weer tijd!

De titel zegt het al, ik keek weer eens terug op de weblog en zag dat de vorige aflevering ruim een maand geleden geplaatst werd. De komende twee weken komt er ook niets van, dus deze maandagmiddag er maar voor uitgetrokken. Nu vraag je je natuurlijk af: "Waarom dan zo lang gewacht?" Dat zit dus zo, anderhalve week geleden hebben wij een nieuwe auto afgeleverd gekregen.

Dat geeft natuurlijk naast blijdschap, ook een hoop gedoe! Neem alleen het instructieboekje, 170 pagina's dik en ik als bèta-mannetje ben nieuwsgierig en wil alles weten, dus lezen, dus veel tijd aan kwijt. Gelukkig hoefde alleen de radio maar ingesteld te worden en jaaa, als ik nog een verloren ogenblikje heb de dakdragers in elkander zetten.
Een week geleden vierde ik mijn geboortedag en naast een hele hoop visite, wat natuurlijk erg gezellig was, ging één van mijn wensen in vervulling: een smartphone. 

Gelukkig zat hier maar een kleine handleiding bij, maar wat bleek, de "echte" handleiding stond op internet. Hij was iets minder dik, slechts 120 pagina's, maar daar hoort natuurlijk ook een verhaaltje bij. In tegenstelling tot de auto, moet hier van alles ingesteld en ingevoerd worden en de toetsjes zijn maar klein en de vingers dik! Na een paar dagen ontdekte ik dat je de contacten ook via de pc kon invoeren. Dat was ook wel nodig, want toen ik klaar was kon ik opnieuw beginnen. Ik had de echtparen onder één contact gezet, maar dat gaf toch verwarring, moeders die werken hebben ook wel 3 tot 4 telefoonnummers en meerdere e-mail adressen. Gelukkig is deze klus bijna geklaard.
Terwijl ik donderdagavond met invoeren bezig was ging de bel, de post bracht een pakketje, ik dacht aan een boek, maar het bleek een e-reader te wezen.

Wij hadden een proefabonnement gekregen van de Volkskrant en Marianne vond de weekeindkrant zo interessant dat we een weekeindabonnement hebben genomen. Nu bleek dat je daar een welkoms geschenk bij kreeg, een e-reader dus, met natuurlijk een kleine handleiding met ook weer grote gevolgen: een handleiding op internet met vele mogelijkheden. Dit cadeau heb ik maar even aan de kant gelegd, ik heb toch nog geen boeken om er op te zetten en het werd zelfs mij teveel, al die informatica!
Voor de rest van de week zijn bijna alle dagen al weer ingevuld, een dagje oppassen op de kleinzoons uit Oudorp, morgenochtend naar de drukkerij, voorbespreking voor donderdag, dan gaan we het kerkblad weer drukken. Zo zie je maar de dagen vliegen!! Er ligt nog wat post (rekeningen) die afgehandeld moeten worden, dus ik stop ermee, tot de volgende keer. 

Nogmaals kandelaberen

Na een drukke maandag, administratie bijwerken, loveseat kopen voor op het balkon, in elkaar zetten natuurlijk en uitproberen, toen naar de bibliotheek, toch nog maar even een begin gemaakt met een nieuwe aflevering van Het Nieuwsblad.
Nou echt een begin want er wordt geroepen dat het eten op tafel staat.
Vandaag weer een uurtje tussendoor, om dit stukkie af te maken, ja het leven van een pensionado kan ook wel eens druk zijn.
Nu over de titel, ik heb op 19 maart en 28 april al uitgebreid verslag gedaan van het kandelaberen van de populieren op de Middenweg, nou het is niet bij de populieren gebleven!!
Het kandelaberen houdt in dat je de takken op een meter vanaf de stam afzaagt, het bladerdak verdwijnt het gestel blijft over.
Dat hebben ze nu ook gedaan bij een oude stolp langs de Middenweg. Het bladerdak, de pannen, panlatten en de sporen zijn verwijderd en de stam met dikke zijtakken, het "vierkant" is blijven staan.

Het vierkant bestaande uit 4 of bij grotere stolpen uit 6 houten boomstammen was op poeren gefundeerd, zij werden m.b.v. horizontale binten en schuine schragen met elkaar verbonden. Over dit vierkant werd de kapconstructie opgehangen. De muren, meestal houten planken en de voorgevel metselwerk, waren niet echt goed gefundeerd en je ziet dan ook vaak dat die erg verzakt zijn.

Dit zijn boerderijen uit de 17e / 18e eeuw, dus deze kap was kennelijk aan vernieuwing toe. De foto rechtsonder zal sommigen onder u bekend voorkomen.

En nu we het toch over vernieuwing en kandelaberen hebben, ook de mens verliest wel eens zijn bladerdak! Vorige week hadden we het op de fitness over baarden. Marian, nee niet mijn ega, kon zich niet voorstellen hoe ik er met baard uitgezien zal hebben. Nou, ik zal "uit de kast" komen! Even als bij een boom, zie je het bladerdak groeien, tot men overgaat tot "kandelaberen", snoeien dus, dan wordt het steeds minder, het zijn net de populieren aan de Middenweg.

Nu ben ik natuurlijk niet uit de 17e eeuw en heb niet de leeftijd van die populieren, maar een verandering is in die ruim 60 jaar wel zichtbaar.

Ik hoor in de kamer de bordjes weer rammelen, het is weer tijd voor een boterhammetje, dus we gaan afsluiten, tot de volgende keer.

Bloemendagen Limmen

Dit is best wel snel, nu al weer Nieuws uit De Waard, maar dat zit zo........., ik werd ingehaald door het "echte" nieuws. 
Dit jaar werden de bloemendagen in Limmen voor de laatste keer op de ouderwetse manier gepresenteerd. Dat wil zeggen mozaïeken, gemaakt van hyacintennagels, dat zijn de bloemetjes van de hyacintenbol met spelden in tempex geprikt. Hoe het volgend jaar gaat gebeuren is nog niet bekend. Een jaar of tien geleden liep je file door Limmen heen, hele buurten, straten deden mee. Dat prikken neemt nogal wat uurtjes in beslag, de bloempjes zijn maar klein. Maar in de huidige maatschappij, waar het verenigingsleven en het "samen" toch een beetje aan het verdwijnen is, schijnt het toch moeilijk te zijn genoeg mensen te enthousiasmeren om mee te doen.
Afijn, wij zaterdag, na het bezoek van de koning c.a. in De Rijp, op de fiets richting Limmen, 15 km heen, 15 km in de rondte fietsen en weer 15 km terug.

Het was heerlijk weer, langs het kanaal Alkmaar Kolhorn, over industrieterrein Boekelermeer, stukje nieuwbouw van Heiloo naar het bollendorp Limmen.

Poetin kwam natuurlijk ook meerdere malen in beeld.

Waar vorig jaar die mooie pagode stond, was nu een grote raderboot gebouwd met echte rook uit de pijpen en een raderwerk, dat draaide.

De buren waren nog een beetje in decemberstemming met hun zwarte Pieten.

En natuurlijk waren er ook prikkers, die het einde van de bloemendagen "deze stijl" aankondigden. Waar vroeger tientallen grote mozaïeken, zoals hierboven stonden, waren ze dit jaar beperkt tot een tiental. Toch was het weer de moeite waard, de terugtocht liep door de stad via Oudorp, waar we hoopten Thomas nog te treffen, die was bij de Oranjefeesten in Oudorp, maar die waren dus net afgelopen. Dus door het park van Luna en de Middenweg weer naar huis.
Over de Middenweg gesproken, de gekandelaarde bomen krijgen zowaar weer een bladerdakje.

Zie ook de aflevering van 9 maart 2014 en van 14 mei 2013.
Femke en Stijn zijn vanmiddag binnen komen waaien, ze blijven tot donderdagavond logeren, dus de volgende aflevering zal niet lang op zich laten wachten.
Rest mij nog even de link naar de bloemendagen te vermelden:  http://www.bloemendagenlimmen.nl/jaaroverzicht/2014
Groeten uit De Waard