Rotterdam en verhuizing

De vorige keer eindigde ik met de hoop deze keer lekker in onze tuinkamer op het balkon te kunnen zitten, nou vergeet het maar! Vandaag, zondag 22 november is het buiten een graad of vier en het hagelt als een gek, in de serre is het dan wel droog en zes graden, maar om daar een drankje te pakken, gaat toch wel ver. Ik ga wel iedere avond voor het naar bed gaan even de omgeving bekijken vanuit de serre.
De titel verraadt al een beetje de inhoud van dit nieuwsblad, alle drukte ten spijt, er moest nog een vrije reisdag opgenomen worden voor die verlopen was. Nu is dat geen straf, lekker naar buiten kijken, stations bekijken en meestal mensen bezoeken waar je graag komt.
We hadden besloten 2 november naar de verjaardag van Jo, een oude campinggast uit de Hucht te gaan, zij woont in Boskoop.

Wij vertrokken om een uur of negen uit Alkmaar Noord, daar kun je de auto goed kwijt en heb je meestal een zitplaats voor je uit Alkmaar vertrekt. Eerst naar Haarlem, een vertrouwd traject, daar hardlopend overstappen voor de trein naar Leiden. Daar was de tijd wat ruimer om de trein naar Alphen aan de Rijn op te zoeken. Toen nog tien minuutjes naar Boskoop, waar ons een wandeling van een stief kwartiertje wachtte. Bij Jo zat het huis vol, ze vond het fijn ons weer te zien, maar na een uurtje of twee zijn we weer opgestapt om naar het station terug te keren. Weer een traject, dat ik nog nooit had gereden, Boskoop - Gouda. Daar overstappen naar Rotterdam Centraal, ook redelijk nieuw voor mij, slechts één keer eerder gereden met vriend André. Toen hebben we het nieuwe station van Rotterdam al kunnen bekijken dus nu meteen overgestapt op de trein naar Rotterdam Blaak. In de trein naar Rotterdam een broodje uit het vuistje gegeten, waar we achteraf spijt van hadden.

Toen we bij station Blaak bovengronds kwamen zagen we hem al liggen, de nieuwe markthal. Een gigantische tunnel, waarvan de zijwanden en dak bestaan uit appartementen, waar je kunt wonen. De beide kopgevels zijn platen helder glas waardoor je naar binnen of naar buiten kunt kijken. Het dak en binnenwanden van de tunnel zijn bekleed met gigantische platen die bedrukt zijn (ja, in de kop van Noord-Holland, De Waard wel te verstaan) met planten en bloemen.
En in de hal van alles te koop op het gebied van eten en drinken, maar ja, wij hadden ons buikje net vol met donker bruin tarwebrood.

Links zien we hoe de kopwanden zijn opgebouwd, vuistdikke staalkabels van de ene wand naar de andere en van boven naar beneden. Op de kruispunten stalen klemmen waar de vier hoeken van de glasplaten ingeklemd worden en de naden die met kit dichtgespoten zijn. De ruiten en fotopanelen schat ik toch wel zo'n anderhalve meter tot één zeventig in het vierkant. De zwarte vlakken rechtsonder zijn ramen naar
de achterliggende gangen van de appartementen. Rechtsboven zien we het Potlood en de paalwoningen van Blom en links daar naast de bibliotheek van Bakema.
Na het bezoek aan de markthal zijn we nog even de bibliotheek ingelopen, het gebouw met de gele pijpen, en naar de bovenste verdieping gegaan om van het uitzicht te genieten. Daar kwamen wij er ook achter dat we niet zo ver verwijderd waren van de woonplek van Alie en Gerard, ook campinggasten. Dus over de Blaak tussen de paalwoningen door naar de Haringvliet

Jammer genoeg waren zij niet thuis en zijn we weer langs de mooie schuiten naar een terras met zicht op de oude scheepswerf heerlijk in het zonnetje een bak koffie met wat erbij gaan nuttigen. Toen het zonnetje achter het Witte Huis verdween en dus ook de warmte, zijn we weer ondergronds gegaan en troffen we een rechtstreekse verbinding met Amsterdam Sloterdijk via de schiphollijn, ook dit traject was nieuw voor mij. Sloterdijk Alkmaar Noord kan ik wel dromen, dat gebeurde ook bijna, buiten donker, loafe poten, zoals ze hier in de buurt zeggen. We hadden tenslotte in 9 verschillende treinen gezeten, dus ook 9 stations goed kunnen bekijken en 47 stations vanuit de trein gezien, als ik goed geteld heb. Dat alles op een dagje vrije reizen van vadertje spoor, wat wil je nog meer!

Ik schreef de vorige keer al over de perikelen van de verhuizing van mijn schoonmoeder, zij is precies een week geleden verhuisd. Het is nog allemaal onwennig in haar nieuwe huisje, mijn zwager en Marianne zijn van de week een paar nachten bij haar blijven slapen, maar vannacht heeft ze het alleen gedaan. Nog het e.e.a. afwerken en dan is die klus ook weer achter de rug. 
Zo, dat was het weer voor deze keer, een vriendelijke groet uit de Heer Huyge Waert, zoals hij genoemd werd toen hij in 1631 droog viel.