Scheepsjournaal

Deze aflevering, die de titel scheepsjournaal mee kreeg, zal voornamelijk bestaan uit een verslaggeving van het "huttendorp" in Zaandam, waar Femke en Stijn, samen met Femmie en Milan, hun vriendjes, ijverig hebben meegewerkt.
Maar ook de zandsuppletie in Camperduin en mijn sporttas zullen even voorbij komen, het is tenslotte "komkommertijd".
Het thema van het huttenfestijn was dit jaar "Onderwaterwereld". 80 kinderen hadden zich kunnen inschrijven om onder leiding van 8 huttenvaders of moeders 8 hutten te timmeren, die het thema zouden verbeelden.
Maandag t/m donderdag is er hevig getimmerd in het Volkspark, nabij de Langestraat en oma en opa moesten natuurlijk de resultaten komen bekijken.

De groep van Femke en Stijn hadden besloten de Titanic te gaan bouwen, omdat er nog een groep was met Titanic werd dat Titanic 2 en de groep van Femke Titanic 1.
Het grondplan was goed, een voorplecht, een trappenhuis naar boven naar de stuurstand en een achtersteven. Op last van de brandweer moesten er genoeg nooduitgangen zijn en de boel natuurlijk veilig en stevig zijn opgebouwd. Het was ook zinvol het geheel van bovenaf waterdicht te krijgen, het nut daarvan werd later duidelijk.

Er werd nog steeds getimmerd, geverfd, ge-opzichterd en met zeilen en touwen geknoopt. Toen ging de toeter en werd iedereen richting kombuis geroepen. De inwendige mens moest nieuwe brandstof krijgen.

En ja, toen kwam toch het moment van de waarheid aan de orde, de jury bestaande uit een leider en twee jonge dames, die de leiding hadden geholpen vormden de jury. Dat was echter niet alles, de brandweer Zaandam was uitgerukt en zou alle bouwwerken inspecteren, dat deze stem zwaarwegend zou zijn voor de einduitslag lijkt mij duidelijk. Wie had het mooiste, veiligste en origineelste creatie?

Zeker, jullie zien het goed, Titanic 1 kreeg de beker mee naar huis!!! Daarna werd het nog een dolle boel, nou dol? Vooral nat, dat kunnen jullie zien op het volgende filmpje.
http://1drv.ms/1WsVPd7
Tot zover de huttenbouw, maar ik had nog wat komkommers beloofd.
Vrijdagochtend, zoals gewoonlijk naar de fitness, ik heb mijn spulletjes altijd in een soort van plunje zak, ooit een kerstpakket cadeau van het PEN, dus al wat jaartjes oud. Tijdens de fitness hadden Marian en Dirk, medefitnessers, een onderonsje. Toen ik klaar was mijn vuile was weer in de plunjezak en naar de fiets. Marianne zegt nog: "Waar is je kaartje?" Dat heb ik altijd aan mijn zak hangen. Ik weer terug, wellicht in de locker laten liggen. Kom ik boven iedereen een grote grijns, zoek je deze soms? Hadden ze mijn plunjezak verwisseld voor een exemplaar dat Dirk op de rommelmarkt had gekocht en ik had niets in de gaten gehad. Hij zag er wel wat netter en schoner uit, maar dat had ik niet gezien! Maar een nieuwe zak is nooit weg.

En dan nog even de laatste komkommer, in de krant stonden weer twee mooie foto's van de zandsuppletie in Camperduin, die wilde ik jullie niet onthouden.

Dat was het weer voor deze keer, tot ziens.