Hij is gek op zijn kleine broertje en knuffelt hem zo nu en dan bijna dood. Maar hij kon hem toch wel een dag of twee missen om een nachtje bij ons te slapen.
Nou de trein was natuurlijk al een hele beleving, daarom ook de titel :"Waarom?"
Waarom zitten die draden boven de trein? Waarom gaan we nu langzamer rijden? Het waarom was de hele dag niet van de lucht. Wel gezellig, je kunt dan het één en ander uitleggen en voor we het in de gaten hadden waren we in Utrecht en moesten we overstappen op de sprinter naar Utrecht-Maliebaan. Het kindgehalte in deze trein was erg groot, evenals het opa- en oma-gehalte. De kinderen mochten hun eigen kaartje "knippen". Dit is dan ook een boemeltje uitsluitend voor museumgasten.
Eerst maar eens wat rondwandelen tussen al die grote treinen, maar ook zelf de kleine gaatjes inspecteren, je kunt er zelfs verstoppertje spelen.
We kwamen via een klein museum op zolder bij "De Stalen Monsters", een soort achtbaan door het donker, met veel herrie en grote locomotieven, die op je af kwamen. Thomas vroeg na afloop wel aan oma of die het ook niet een beetje eng vond, want ook al zat opa naast hem, hij deed wel af en toe de oogjes dicht.
Na een boterhammetje en wat drinken in het restaurant, samen met oma naar een theatervoorstelling, opa ging de grote treinen wat beter bekijken en op de film zetten. Hierna gingen we naar buiten. Het was prachtig weer en daar viel ook veel te zien. Er reed een treintje in de rondte, waar Thomas wel vijf keer mee ging, hij wilde een keer voorin zitten, maar als hij uitstapte en naar de instaphalte rende, stonden daar natuurlijk al weer kindjes te wachten.
Maar er waren ook glijbanen in alle soorten en maten en daar werd ook gretig gebruik van gemaakt. In de ochtend had Thomas al even gekeken in een trainingssimulator van de bestuurderscabine. Allemaal knopjes en lichtjes en daar is Thomas dol op. Dus toen we onderhand naar huis moesten, zijn we daar toch weer even langs geweest, hij moest er wel een half uur wachten voor over hebben, maar toen zat hij in de bestuurdersstoel. Opa zijn voet op de dodemansknop, Thomas kon er nog niet bij, en rijden maar het station uit met een gangetje van 120 km/uur door het Hollandse landschap, door een tunnel en weer naar het station, waar je op tijd moest stoppen.
Dat stoppen, moest ook de boemel doen van stationschef Thomas, toen we weer op huis aan gingen. Na het eten nog even in het ligbad, lekker rozig worden en toen naar bed! Hij heeft geslapen als een roos, evenals opa en oma, we waren vanmorgen alle drie tegelijk wakker, het was bijna half negen. Ook vandaag moesten er nog veel "waaroms" opgelost worden. Hij heeft nog lekker gespeeld, zelfs nog buiten in het zonnetje en toen ik hem om half drie weer had verenigd met pappa, mamma en de huilende Wouter, kon ik mij gaan bezighouden met dit gezellige Nieuwsblad en kan weer terugkijken op een paar heerlijke dagen met één van onze nazaten.
Tot de volgende keer!
