Wat gaat de tijd toch snel! Het is al weer februari en waarachtig, afgelopen week werd het ook een beetje echte winter, het water beneden was bevroren. Sneeuw hebben wij nog niet gezien, maar in Groningen, Friesland en Drenthe lag toch wel een aardig laagje.
Marianne is in de avond met een echte winterse bezigheid doende, puzzelen. Ik moet eerlijk zeggen iedere avond worden er wel wat stukjes aangelegd, maar toch ook wel eens in de middag, zoals nu, ze ziet de kleuren dan beter dan bij lamplicht.
Een puzzel van 5000 stukjes, hij past niet op de eettafel, dus maar twee platen genomen, zodat als het puzzelen voorbij is, de platen op elkaar gelegd kunnen worden en we toch aan tafel kunnen eten.
Ze heeft de puzzel gekregen van een stel van de fitness, die hebben hem van een rommelmarkt of zo. Eén van de vorige eigenaren heeft in de deksel zijn vorderingen bijgehouden. Hij is begonnen op 7 januari 1989 en was klaar op 15 augustus 1989. Het aantal bijgehouden uren is 86 uur, maar gezien de data's die daar bij staan heeft hij het volgens mij niet erg nauwkeurig bijgehouden, soms staat er een datum zonder uren.
De voorstelling is een schilderij van een Hollandse meester, "David Vinckboons", als je op internet gaat zoeken kom je allerlei verschillende afbeeldingen van deze "Boerenkermis" tegen. Ik ben gaan zoeken, want de afbeelding op de deksel is kleiner dan de puzzel, vooral aan de linker- en rechterkant ontbreekt er een stuk. Nu is dat voor Marianne niet zo'n probleem, zij zoekt vooral op kleur en vorm van de stukjes, ze heeft bijvoorbeeld allerlei gezichten bij elkaar gezocht en bakjes met kleur uitgezocht.
Ik puzzel, als ik eens even sta te kijken, op een hele andere manier. Ik bekijk een stukje en zoek dan op het voorbeeld waar het thuis zou kunnen horen. Aan mij dus de eer om zo nu en dan gezichtjes of stukjes tafreel op ongeveer de juiste plek op de platen neer te leggen. Zodoende kwam ik er achter dat het voorbeeld niet helemaal strookte met de puzzel, ook de kleuren zijn sinds 1989 niet meer wat op het voorbeeld staat, vandaar dat ik op internet aan het zoeken ben geweest.
Ik zou erge moeite hebben om aan zo'n werk te beginnen, maar bij Marianne is het: "Hoe meer stukjes, hoe mooier". Ze heeft vaker zo'n grote gemaakt, in de slaapkamer heeft een oude wereldkaart gehangen, die had ik op een plaat geplakt, maar hij paste maar net in de auto om hem af te zagen. Gelukkig heeft ieder zo zijn of haar hobby, ik houd het maar bij het toetsenbord en de muis!
Tot de volgende keer.