Ja hoor, hij hangt en ze staan er weer!!

 

De medaille en de gladiolen, de dames hebben zaterdag weer goed hun best gedaan. Om negen uur heb ik Marianne naar de trein gebracht, waar Sjoertje even later ook arriveerde. Het perron stond al vol met stoere wandelaars en wandelaressen. Of noem je dat niet zo?
De dames hadden weer ingeschreven voor de 18 km wandeling.

Van de Dam in Amsterdam door de Jordaan naar de pont achter het CS. Naar de overkant en dan langs het Noord-Hollandskanaal in de richting Tuindorp Oostzaan. Onder de A10 door en langs de A8 richting De Zaan, langs de westoever van de Zaan naar het eindpunt, de Dam in Zaandam.
Als ze bij de derde stempelpost waren, zou Marianne bellen, ze moesten dan nog 5 km, lang genoeg om met de auto richting Zaandam te toeren, ware het niet, dat het geen 5, maar slechts 3 km lopen was.
Ook was er een groot parkeerprobleem in Zaandam, ik had de auto 2 km lopen van de finish staan. Ik hoorde de muziek bij de finish al toen Marianne belde dat zij gearriveerd waren en was dus 5 minuten te laat.
Een groter probleem was, dat de dames op hun moeie voetjes nog 2 km naar de auto moesten wandelen, maar dat ging ze nog goed af!

Zoals je op de foto's ziet, ze waren niet alleen. Ze hebben weer genoten van hun dagje stappen en zijn vast van plan volgend jaar weer van de partij te zijn.
Rest nog te vermelden dat ook Marleen, onze dochter uit Zaandam de tocht met een vriendin heeft gelopen, maar waar Marianne en Sjoertje om 10 uur vanaf de Dam vertrokken, deden Marleen en Marloes dit al om half negen. Marleen moest om 16:00 uur de nachtwacht in op haar werk en moest dus vroeg binnen zijn.
Dit was het weer voor deze keer, tot de volgende keer.