Sint Maarten, Kleinkinderen, Sinterklaas, Druk(kerij) en Treintjes

De titel zegt het al, dit keer een Nieuwsbrief met allerlei verschillende items. Alhoewel verschillend, ik geloof dat ik aan bijna alle onderwerpen al eens een aflevering heb geweid.
Elf november is de dag, dat ik mijn moeder pesten mag.
Sinter de Maarten wat is het koud, geeft mij toch een stukkie hout, een ieder die in het Noordhollandse gewoond heeft kent ze wel, de schooi-liedjes van Sint Maarten, als het donker wordt met de zelf gemaakte lampion de deuren langs en hopen op tassen vol snoep. Oudorp, Thomas en Wouter gingen met Edwin op pad en zongen uit volle borst, maar ook in Zaandam werd gelopen, Femke met een hele groep vriendinnen en Stijn met zijn vriendinnetje. De buit was groot, daar kunnen ze nog lang van snoepen.

De kleinkinderen blijven sowieso een zeer gewild onderwerp, we hebben ze in november alle vier weer te logeren gehad. Ik zeg wel alle vier, maar dit keer waren het er vijf, want ook die vijfde vroeg zijn aandacht aan opa.
Eerst kwamen Wouter en Thomas uit Oudorp en die namen een extra logé mee, Wouter had van de kinderopvang "Puk" te logeren en vroeg of hij mee mocht naar Oma en Opa. Er zat wel een maar......... aan, Opa moest een verslag in het dagboekje van Puk schrijven. Nou dat was geen punt, Opa heeft tijd zat, is tenslotte gepensioneerd, alhoewel in de titel staan die twee haakjes niet voor niets.

 Het was het weekend dat Sinterklaas in het land kwam, dus de hele familie inclusief Puk voor de televisie. Om zeven uur moest de schoen gezet worden, maar we hadden een probleem, geen schoorsteen op het appartement. Daar had Thomas een oplossing voor: Zwarte Piet heeft een ring en als hij daarmee drie keer op een deur tikt, gaat die vanzelf open. Dus de schoenen werden bij de deur gezet en er werd uit volle borst gezongen. Puk deed niet mee, want die kende de liedjes nog niet.
De volgende morgen, we mochten uitslapen tot half acht, moesten ze natuurlijk bezig gehouden worden, het was wat koud om naar buiten te gaan.

 Dus de doos met "Klics" te voorschijn, maar wat moeten we maken? Opa had wel een idee: een pop, zo groot als Wouter!!
Eerst alle kubusjes van de vorige keer uit elkaar halen en toen klikken heen. Thomas kon goed helpen en hij had al snel door hoe je kokers kon maken voor de armen en benen. Wouter kon bij Oma terecht voor een boekje lezen, ze kennen ze zowat uit het hoofd, maar er moet toch voorgelezen worden.
Thomas, een kind van deze tijd, is al blij als hij met een "schermpje" bezig kan zijn, tablet, spelcomputer, lap-top of tv, hij heeft voor alles interesse en aandacht. Een spelletje op de lap-top, dan wel de hoofdtelefoon op, anders worden we gek van de piepjes en andere geluidjes en hoort Wouter Oma niet meer voorlezen.
Een week later waren Femke en Stijn aan de beurt, Marleen kwam ze vrijdagmiddag brengen, Ook die moesten de schoen zetten, ook Femke deed mee, want er moest natuurlijk weer gezongen worden voor de Sint. 
Zaterdagochtend mooi weer dus naar buiten, hoe groot ze ook worden, voor het speelterreintje beneden zijn ze nooit te oud.

Met het jaar worden de trucjes ingewikkelder en de spelletjes wilder. Stijn heeft dan wel een grote mond maar toch een klein hartje, het gaat hem soms te wild! 
Stijn mocht nog een nachtje logeren, want Opa kon dan oppassen, om een uur of vier kwam Marleen langs, die ging zaterdagavond met Oma en Femke naar een uitvoering van Barbara met haar Harmonie orkest in De Vest. Stijn had nog een hele zondagochtend om met de dominosteentjes te spelen. Het is toch wel fijn als je ze alleen hebt, ze hebben dan niemand om mee te ruziën. 
Ik doe tussendoor ook nog vrijwilligerswerk voor de kerk, samen met mijn maatje Wim doen we al het drukwerk, één keer per maand zo'n 1000 kerkbladen drukken en iedere week zo'n 400/500 liturgieën. Het lease contract was afgelopen en we kregen een nieuwe machine. In mei ben ik al wezen uitzoeken bij Ricoh in Den Bosch. De aflevering ging niet echt lekker en de instructie was jammerlijk slecht. Ook hier kwam Murphy om de hoek kijken, de account manager lag in het ziekenhuis.

Dus veel zelf uitzoeken, nu is zo'n apparaat op zich al een computer, veel kunnen we met de computer regelen, maar ook de knopjes, wat zeg ik, knopjes? De bediening gaat via een tablet met veegschermen en alles wordt uitgelegd in een handleiding van 270 pagina's. Nu hebben wij normaal gesproken vaste items zoals: Kerkblad drukken, liturgieboekjes A5 drukken, mededelingen A5 drukken, maar ook voor de ouderen die minder goed zien de boekjes en mededelingen vergroten naar A4 en natuurlijk het gewone kopiëren. Daar heb ik allemaal handleidingen voor gemaakt, zodat als een ander eens moet invallen ze weten hoe te werk te gaan. Dus afgelopen weken heel wat uurtjes in de kerk doorgebracht om foto's te maken en schermafdrukjes van de lap-top. Maar wel heel erg leuk werk, die interesse van Thomas voor schermpjes heeft hij niet van een vreemde!!
Maar ook voor ontspanning wordt gezorgd, in Broek op Langedijk, een buurgemeente van ons, zit een model-spoorbaan-club die zaterdag open dag had. Ik ben er een paar jaar geleden eens geweest en heb mijn ogen uitgekeken!
Op de telefoon wat plaatjes geschoten, maar ook op de site van de club is veel te zien.
http://www.spoorgroepzwitserland.nl/VSZSITE/index-nl-nw.htm

En zoals jullie op de foto zien, begon het bij mij ook weer te kriebelen. Sint is in aantocht en alhoewel wij geen surprises meer maken verwachten de (Klein)kinderen toch wel iets bijzonders. Een grote stoomboot met pakjes, of een ruimte-Piet die pakjes brengt. Als het klaar is zien jullie het resultaat wel in het Nieuwsblad. Ik ga de boel gauw uploaden, dan kan ik weer met de handjes gaan friemelen.
Rest mij jullie een gezellige Sint toe te wensen en tot de volgende keer.