We hadden op het balkon houten terrastegels 50x50 liggen, dat moest natuurlijk allemaal aangepast worden, maar daar was nog even geen tijd voor.
De dinsdag erna, moesten we naar Haarlem, mijn schoonmoeder kreeg de sleutel van een zorgwoning in het Ramplaankwartier overhandigd. Een wat oudere woning, dus er moet geschilderd en vloerbedekking gelegd worden en natuurlijk overal behangen, dat vergt nogal wat regelwerk. Telefoon- en tv-aansluitingen moeten verhuisd worden en natuurlijk een verhuizer geregeld worden. De schilder wil wel over schoon werk schilderen, dus radiatoren en buizen ontvetten en schoonmaken. Kortom het balkon moest even wachten.
Maar dinsdag ben ik toch maar met het balkon begonnen, het weer wordt er natuurlijk niet beter op, er moesten nog een stuk of negen tegels bijkomen.
Dus nieuwe houten tegels in het patroon passen, aan vier kanten de tegels opnieuw aanpassen. Je zou zeggen even de zaag erin en het is gepiept, nou vergeet het maar dan vliegen de plankjes je om de oren. Er moeten hulpconstructies achter op de tegels geschroefd worden. Dat gebeurt met plankjes uit de reststukken, maar........... ieder plankje zit met zes schroefjes op drie andere plankjes vast. Iedere tegel bevat dus 42 schroefjes afgedekt met paraffine, tel uit je winst, maar het is klaar en naar tevredenheid afgerond.
Na twee dagen hurken en bukken zit ik nu stijf, met een gevoelige rug en beenspieren, als een oude man, in de drukkerij van de kerk om het kerkblad te drukken. Kortom het lijkt allemaal verdacht veel op gewoon werk, broodje met karnemelk mee. Dat drukken is redelijk relaxt, de machine doet het werk, af en toe papier vullen en de boekjes inpakken, ware het niet dat ook hier de wet van Murphy van toepassing is, de verwarming heeft een storing en het drukapparaat heeft om het half uur een nietjesstoring. Je moet dan overal het papier uit de machine verwijderen en de cassette met nietjes repareren, wat scheve nietjes verwijderen.
Maar in vergelijking met terrastegels leggen is dit een makkie!
Zo ik heb het één en ander van mij af kunnen schrijven en jullie kunnen uitleggen waarom het even duurde voordat een nieuwe editie van dit Nieuwsblad verscheen. Morgen nog even wat fotootjes toevoegen en de boel kan gepubliceerd worden.Volgende keer weer wat vrolijkers hoop ik. Zoals een tevreden Oma in haar nieuwe huisje en wij zoals we dit verhaal begonnen met een drankje in onze zomerkamer met een prachtig uitzicht over De Waard.
Tot de volgende keer.