Pagina's

dinsdag 20 mei 2014

Nogmaals kandelaberen

Na een drukke maandag, administratie bijwerken, loveseat kopen voor op het balkon, in elkaar zetten natuurlijk en uitproberen, toen naar de bibliotheek, toch nog maar even een begin gemaakt met een nieuwe aflevering van Het Nieuwsblad.
Nou echt een begin want er wordt geroepen dat het eten op tafel staat.
Vandaag weer een uurtje tussendoor, om dit stukkie af te maken, ja het leven van een pensionado kan ook wel eens druk zijn.
Nu over de titel, ik heb op 19 maart en 28 april al uitgebreid verslag gedaan van het kandelaberen van de populieren op de Middenweg, nou het is niet bij de populieren gebleven!!
Het kandelaberen houdt in dat je de takken op een meter vanaf de stam afzaagt, het bladerdak verdwijnt het gestel blijft over.
Dat hebben ze nu ook gedaan bij een oude stolp langs de Middenweg. Het bladerdak, de pannen, panlatten en de sporen zijn verwijderd en de stam met dikke zijtakken, het "vierkant" is blijven staan.
Het vierkant bestaande uit 4 of bij grotere stolpen uit 6 houten boomstammen was op poeren gefundeerd, zij werden m.b.v. horizontale binten en schuine schragen met elkaar verbonden. Over dit vierkant werd de kapconstructie opgehangen. De muren, meestal houten planken en de voorgevel metselwerk, waren niet echt goed gefundeerd en je ziet dan ook vaak dat die erg verzakt zijn.
Dit zijn boerderijen uit de 17e / 18e eeuw, dus deze kap was kennelijk aan vernieuwing toe. De foto rechtsonder zal sommigen onder u bekend voorkomen.
En nu we het toch over vernieuwing en kandelaberen hebben, ook de mens verliest wel eens zijn bladerdak! Vorige week hadden we het op de fitness over baarden. Marian, nee niet mijn ega, kon zich niet voorstellen hoe ik er met baard uitgezien zal hebben. Nou, ik zal "uit de kast" komen! Even als bij een boom, zie je het bladerdak groeien, tot men overgaat tot "kandelaberen", snoeien dus, dan wordt het steeds minder, het zijn net de populieren aan de Middenweg.
Nu ben ik natuurlijk niet uit de 17e eeuw en heb niet de leeftijd van die populieren, maar een verandering is in die ruim 60 jaar wel zichtbaar.
Ik hoor in de kamer de bordjes weer rammelen, het is weer tijd voor een boterhammetje, dus we gaan afsluiten, tot de volgende keer.